Het beeld van de 'jongeren' is nogal eenzijdig, en daarmee preekt deze film voor eigen parochie.
De romantiek neemt een zure, verbitterde vorm aan, net als Allens kijk op de wereld.
Monsterjager Gabriël van Helsing neemt het op tegen onder meer Dracula, The Wolfman en het monster van Frankenstein toch niet de minsten. Helaas is het resultaat zwaar teleurstellend.
Touching The Void is een boeiende documentaire.
Na de hit uit 1987 is er een nieuwe uitvoering van Dirty Dancing gemaakt met een vergelijkbaar verhaal maar met een nieuwe setting; Cuba net voor de revolutie.
Ondanks vele verschillen is deze nieuwe versie een goede horrorfilm, die misschien niet zo goed is als het origineel, maar er zeker niet veel voor onder doet.
Een luchthartige actiekomedie, maar zonder echte actie, en met maar enkele geslaagde grappen.
Dit met prijzen (Oscarnominatie Beste Buitenlandse Film, Gouden Beer) overladen epos stelt gelukkig niet teleur.
N het slotakkoord van Quentin Tarantino's tweeluik over bloedige wraak zien we hoe The Bride de onderste helft van haar dodenlijst afwerkt en de confrontatie aangaat met Bill.
Het verhaal kent weinig verrassingen, maar dat wordt gecompenseerd door de verbluffende cinematografie, die op betoverende wijze de sfeer van Vermeers schilderijen weet op te roepen.
Alle ingrediënten voor een ouderwets ongecompliceerde avonturenfilm zijn aanwezig, maar de pret wordt grotendeels verstoord door een al te voor de hand liggende Disney-moraal, en het bijbehorende sentiment.
De verwachtingen voor Iñárritus tweede film waren dan ook hooggespannen. Achteraf blijkt, misschien wel té hooggespannen
Bertolucci slaat volledig de plank mis met een pretentieuze liefdesgeschiedenis waarin hij verschillende boodschappen probeert te verstoppen zonder schijnbaar te weten wat hij eigenlijk wil zeggen.
Regisseur Mel Gibson laat het lijdensverhaal zien zoals dat nog nooit eerder op het witte doek is vertoond; uiterst gewelddadig en bloederig.
Slaat de plank volledig mis en verzandt in een hopeloos rommeltje.