Sympathiek, sfeervol gefilmd verhaal van twee mensen in de grote stad, die hun eigen plek nog nooit hebben opgeëist.
Hilarisch portret van de grootste [i]nerd[/i] van Rusland: Aleksey Viktorovych.
Geen horrorfilm, maar een hilarische politieke satire.
De mooie beelden en spaarzame dialogen reiken slechts een handvat aan om de thema's te laten bezinken.
De soms adembenemend mooie beelden en sfeerbepalende muziek zijn geslaagder dan de halfbakken inzichten over immer veranderende obstakels op het pad der liefde.
Er wordt vooral gekeken naar Klimts kunstenaarsleven, zijn levenslange maar platonische relatie met Emilie Flöge en zijn gepassioneerde obsessie voor Lea de Castro.
Drie jongens in hun late tienerjaren brengen hun dagen door in een saai mijnstadje in het China van de jaren 90.
Een alleraardigste, zeer rustige film.
Uiterst inventieve en soms zeer hilarische film.
Sokoerov stelt ons op de proef met zijn frustrerende tempo en voorliefde voor onderbelichting, maar na een haast niet door te komen begin is het Ogatas fascinerende acteerprestatie die de film toegankelijk maakt en soms zelfs voor een lach zorgt.
Minder goed in geslaagd dan in eerste instantie lijkt.
Miike Takashi heeft met The Great Yokai War weer eens een volkomen krankzinnige film afgeleverd.
Intiem portret van een aan cocaïne verslaafde vrouw in San Francisco, die gevangen zit in haar negatieve wereldbeeld.
Een ijzersterke film over een clandestien spel met de hoogst denkbare inzet.
De film verzuimt zijn loomheid en het gebrek aan relevante dialogen en handelingen te compenseren met iets als humor of betekenis.