Visuele spierballerij van de bovenste plank.
Te gecompliceerd verhaal waarbij de acties van verscheidene personages soms moeilijk te slikken zijn.
Vrij brave roadmovie.
Sterke invulling van het thema 'verlies van identiteit in een veranderd Europa'.
Verfilming van een middeleeuwse liefdestragedie.
Geen horrorfilm zoals je gewend bent.
Begint als een komedie, maar wordt geleidelijk steeds serieuzer en tragischer van toon
Meer van hetzelfde, vol poep- en piesgrappen.
Benigni verruilt na La Vita è Bella het concentratiekamp voor Bagdad als podium voor een vertelling over onvoorwaardelijke liefde.
Ongeïnspireerde, voorspelbare actiethriller waarin Harrison Ford eigenlijk het enige lichtpuntje is.
De Oscars die Memoirs of A Geisha kreeg voor art direction, cinematografie en kostuums zijn terecht, maar geven vooral een indicatie van de buitenkant.
Gaat op den duur tegenstaan en daar kan Sarah Polley niets aan veranderen.
De kunsthistorische waarde van de film is evident, maar wie stelt zijn netvliezen ter beschikking aan een dergelijk [i]sculptuur[/i] van zes en een half uur?
De titel van de film is een vat vol tegenstrijdigheden, maar het is misschien wel de beste uit de reeks.
Shooting Dogs komt keihard aan.