Makkelijk verteerbare horrorfilm richt zich op het wat jongere publiek.
In hun wanhopige zoektocht naar een sterke grap, worden ook de filmmakers van You, Me and Dupree in de valstrikken van het komediegenre gelokt.
The Wind that Shakes the Barley [recensie]
Singer gaat voor menselijkheid en mythevorming, ten koste van speelsheid en lichtvoetigheid. Dat blijkt juist voor de Man van Staal de verkeerde aanpak.
Deze lekker enge, geslaagde horrorfilm vormt een goed begin van wat hopelijk zal uitgroeien tot een nieuwe generatie Nederlandse genrefilms.
Met dit charmante, wat voor de hand liggende drama onderzoekt regisseuse Nadda hoe je als Arabier en/of moslim in een westers land het geluk kunt vinden.
Je zou willen dat zijn boodschap zo onomwonden was als die in het fictieve Il Caimano.
Een plat verhaaltje over illegaal racen, doorspekt met een beetje romantiek en misdaad, fungeert als een platform voor spectaculaire stunts in snelle autos.
Een groep bevriende, homoseksuele mannen wordt belaagd door een gemaskerde man met kwade zin.
Alleen een aanrader voor de allerkleinsten.
Bloedserieus drama dat onsuccesvol een poging onderneemt wetenschappelijke fictie te combineren met emoties.
]Zwakke, enorm flauwe komedie over een criminele lilliputter die zich voordoet als baby om een gestolen diamant terug te krijgen.
Laat De Celestijnse Belofte in hemelsnaam links liggen.
Sterke, moreel ambigue thriller waarin het steeds moeilijker wordt om als kijker een kant te kiezen voor één van de twee hoofdpersonen.
Misschien niet zo fris en origineel meer als de eerste film, maar nog altijd erg leuk om naar te kijken.