Visueel juweeltje van eigen bodem roept vragen op over hel en hemel, maar vooral over het menselijk talent om alles wat mooi is stuk te maken.
Derde film van Judd Apatow is een ambitieuze en grotendeels geslaagde mix van komedie en drama met een uitstekende Adam Sandler.
Langdradige semibiografie over de zeventienjarige Siciliaanse Rita Atria die de maffia aanklaagt en daarmee haar eigen leven in gevaar brengt.
Aan de hand van werkelijke en gefictionaliseerde interviews van fabrieksarbeiders wordt een halve eeuw Chinese geschiedenis geschetst.
Met deze hilarisch vulgaire oorlogsfantasie laat Quentin Tarantino weer een fraai staaltje van zijn kunnen zien.
Na het meesterlijke Volver bezwijkt de nieuwste film van Pedro Almodóvar onder zijn eigen ambitie, maar weet op het visuele vlak wel te imponeren.
Bandslam is een verrassing van jewelste. Geen Amerikaanse formulefilm, maar een oprechte en lieve tienerkomedie.
Uitermate donkere film die vanaf de openingsscène fascineert maar uiteindelijk vooral weet te irriteren.
Een gedreven Jim Sturgess blijft overeind in een conventionele verfilming van Martin McGartlands autobiografische verhaal ten tijde van het Iers-Britse conflict in de jaren tachtig.
Heerlijke Italiaanse film is een hartverwarmende ode aan de ouderdom.
Als film inadequaat en oninteressant, maar als bevreemdend (pop)cultureel fenomeen van onze tijd toch nog boeiend.
Een kat-en-muisspel zonder pretenties, maar met een hoge concentratie mooie actie en fantastische cinematografie zoals we van Tony Scott gewend zijn.
Missie op de automatische piloot met personages die net zo plastic zijn als de poppetjes van Hasbro.
In een aangenaam tussendoortje schetst Sam Mendes voor de verandering eens een positief beeld van het Amerikaanse gezin.
Mozaïekvertelling over immigratie in Amerika vliegt alle kanten op en blijft uiteindelijk aan de oppervlakte steken.