De Noorse Love Actually? Verre van, al ontbreekt het niet aan potentie.
Voortreffelijke familiefilm van Joram Lürsen is misschien wel de beste Nederlandse productie van dit jaar.
Een liefdesverklaring aan de gelijknamige strip (het bronmateriaal) die iets te veel op een oude arcadegame lijkt, maar toch behoorlijk leuk is.
Levend begraven worden, het gegeven werd nog nooit zo effectief toegepast als in Buried. Bij het verlaten van de bioscoopzaal zul je snakken naar adem.
Een zeldzaam genuanceerde en authentieke thriller die tot de beste films van 2010 kan gerekend worden.
Met de wijnvoorraad die er in De Eetclub doorheen gaat, zou je een flinke kelder kunnen vullen.
Winnaar van de Gouden Camera in Cannes is rauw, bij vlagen schokkend en seksueel bijzonder expliciet.
Verrassend leuke familiefilm van debutant Arne Toonen is zo zoet dat het glazuur bijna van je tanden springt.
Politieke film van Doug Liman, regisseur van The Bourne Identity, maakt vooral indruk op het persoonlijke vlak.
Stijlvaste Spaanse thriller over een arts met helende krachten zal over een paar jaar vast en zeker een Amerikaanse remake krijgen.
Meest succesvolle Franse film van 2010 laat voor de verandering eens zien hoe mooi geloof kan zijn.
Onaf, onevenwichtig en te lang als losstaande film, maar er valt nog veel te genieten.
Wie van de platte, oer-Hollandse humor van Dick Maas houdt en graag een Zwarte Piet onthoofd ziet worden, mag Sint absoluut niet overslaan.
Eenzaamheid deed zelden meer pijn om naar te kijken dan in dit nieuwe meesterwerk van Mike Leigh.
Buddycopfilm op zn Will Ferrells: totaal over de top en dat werkt best aardig.