Een fatalistische Russische neowestern.
Niet geheel geslaagde futuristische thriller, met mooie architectuur.
Voor vervolgen geldt dat ze groter en beter dan hun voorganger moeten zijn. Groter dan zijn voorganger is dit vervolg op Independence Day in ieder geval wel.
Ove is een stuk chagrijn die iedereen graag op de regels en hun tekortkomingen wijst. Deze verfilming van de Zweedse bestseller excelleert door hoofdrolspeler Rolf Lassgård
Triest maar waar: de meest gevatte grap is de tekst op de poster.
Beter dan het vorige deel, maar een overvolle bende dankzij een overdosis schurken en fanvleierij.
Vertegenwoordiger Alan Clay heeft wat te bewijzen in Saoedi-Arabië en gaat het eens even helemaal anders doen. Wanhoop, verwarring en misverstanden gooien roet in het eten.
Romantisch drama tussen een verlamde man en zijn verzorger is bij vlagen charmant, maar springt onzorgvuldig om met zijn beladen thema.
Eén van Ozu's grootste tragikomische meesterwerken, prachtig gerestaureerd.
De tweede keer is een goocheltruc helaas niet meer verrassend, maar misschien nog steeds boeiend genoeg om ernaar te kijken.
Maggie wil een kind. Eventueel met een man erbij.
Een flinke zit, maar een geslaagd vervolg dat je een paar keer goed uit je stoel laat springen.
Er is een boel aan de hand in een vrijzinnig, rondtrekkend theatergezelschap. Harmonie en chaos met een knipoog naar het losbandige werk van Fellini.
Leuke documentaire over de door studenten gerunde bios Kriterion.
Franse taal of niet, Verhoeven blijft Verhoeven.