Een lineaire terugblik op de crackepidemie uit de jaren tachtig, waarvan iedereen leek te profiteren. Behalve de junk.
Daal met een Ayatollah-vrouwtje af in de onderste lagen van de Griekse samenleving.
Een film die durft af te stoten, maar ook onder je huid kruipt. Dit is dé nieuwe vondst van Netflix.
Leugenachtige personages in een thriller over kunstkritiek.
Het is even wennen: een Pixar die in première gaat op een streamingdienst. Dat geldt ook voor de opvallend serieuze toon.
Chadwick Bosemans laatste rol, als een zwarte trompettist die zijn tijd iets te ver vooruit is.
Steve McQueens beste werk tot nu toe. In niet één maar wel vijf films.
Documentaire over zoon die een film maakt over (en met) zijn vader. Ze hebben behoorlijk wat te stellen met elkaar.
Sprankelende regenboogglittermusical van Ryan Murphy is overdreven sentimenteel, maar verrassend verslavend.
George Clooneys scifi-drama is een kruising tussen Gravity en Arctic. Visueel sterk, maar plotmatig een rommeltje.
Jandino Asporaat gilt de boel bij elkaar in luxueus landhuis, en dat werkt verrassend prima.
Nooit draait het leven om Mona. Dat maakt dit complexe drama waarin ze centraal staat juist zo meeslepend.
Opbloeiende liefde tussen twee vrouwen, te midden van een berg waardeloze stenen en interessante fossielen.
Stuntelspion Sergio moet een verzorgingstehuis infiltreren, maar dringt vooral ons hart binnen.
Het vroege leven van de legendarische Calamity Jane vervat in een animatiefilm. De gebruikte stijl wil maar niet wennen.