King of Clones [Netflix]
Recensie

King of Clones [Netflix] (2023)

Van een wetenschappelijke superster naar het zwarte schaap van het stamcelonderzoek.

in Recensies
Leestijd: 2 min 8 sec
Regie: Aditya Thayi | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2023

Honden, kamelen, mammoeten, menselijke embryo's... allemaal hebben hun cellen eens onder de microscoop van de Zuid-Koreaanse Hwang Woo-suk gelegen om te worden gekloond. Vele jaren na zijn exodus uit academische kringen kijkt de wetenschapper in de documentaire King of Clones terug op zijn baanbrekende onderzoek. Veel ervan is niet geheel zuivere wetenschap, volgens hemzelf en vele andere commentatoren die de gevaren van klonen aankaarten.

In zijn nieuwe thuishaven in de Verenigde Arabische Emiraten vervolgt Hwang de wetenschappelijke praktijken, waardoor hij grofweg vijftien jaar geleden in ongenade viel. Ooit begon hij met de wereld verbazen door het 'terughalen' van geliefde huisdieren. Via een bizarre vorm van genetisch puzzelen herrezen dierbare diertjes weer uit de dood, bijvoorbeeld door de cellen van een Koreaanse tijger in de eicellen te plaatsen van een kat, koe of leeuw. Hwang was degene die Zuid-Korea zo op de kaart zette als wetenschappelijk centrum voor klonen en zijn landgenoten beloofde invaliden weer te laten lopen.

De Singaporeaanse regisseur Aditya Thayi laat aan de hand van interviews met de wetenschapper zelf en met vele experts en journalisten zien hoe deze nationaal gedragen droom uiteenspatte. Door de vele talking heads uit verschillende hoeken van de wereld geeft de documentaire in de eerste plaats een warrige indruk. Diverse periodes uit Hwangs loopbaan worden rap afgewisseld, samen met de verhalen van meerdere huisdieren op verschillende continenten. Gelukkig wordt dit gebrek aan richting verholpen wanneer de eerste gevallen van het klonen van menselijke embryo's aan bod komen.

Door Hwangs experimenten ziet het veld van de regeneratieve geneeskunde het levenslicht, waarbij nieuwe organen kunnen worden gekweekt voor mensen. Maar Hwang vervalt al gauw in foute praktijken, zoals het illegaal aftappen van eicellen bij vrouwen en het vervalsen van onderzoeksresultaten. Het schandaal tekent hem af als een fraudeur en laat een smet achter op het jonge onderzoeksveld. Zo bevat Hwangs verhaal inherent al een ethisch vraagstuk over hoever men mag gaan bij het genetisch kopiëren van mens en dier.

King of Clones komt zelden tot de kern van wat de ethische grenzen van klonen nu zijn. De levensloop van Hwang Woo-suk wordt gebruikt als een handige kapstok om het creëren van klonen op een heldere manier uit te leggen, maar de enorme implicaties van de technologie blijven vaak onder de oppervlakte zweven. In plaats van dieper in de materie te duiken blijft het in King of Clones bij een waarschuwing met mooie retrobeelden. De kans om een sterke vertaalslag naar het heden te maken blijft onbenut.

King of Clones is te zien op Netflix.