Doe je ogen dicht en neem de allerslechtste, clichématigste film die je ooit gezien hebt in gedachten. Doe je ogen weer open en bedenk: zoiets wil je toch nooit meer meemaken? Solomon Kane: hoe is het mogelijk?
Na een visueel hoopgevende opening werd er in de perszaal vooral gelachen, hard gelachen. Solomon Kane heeft namelijk een dusdanig zwak, voorspelbaar en (voor de laatste keer dat woord) clichématig verhaal dat het op de lachspieren werkt. De synopsis: Solomon Kane, een moordlustige kapitein, is heer en meester in de duistere Middeleeuwen. Hij ontmoet een gezant van de duivel, komt tot inkeer en wil een geweldloos leven. Op zijn weg door Engeland ontmoet hij een familie, reist met ze mee, hecht zich aan deze mensen en vindt het dus niet leuk als ze allemaal, behalve dochter en moeder, worden afgeslacht door duistere ridders van de gemaskerde Overlord. Dochterlief wordt door hen ontvoerd en vader zegt (letterlijk voorafgegaan door mijn laatste woorden zijn) dat Solomons ziel vrij is als hij de dochter redt. Solomon pakt zijn wapens en doet (in slowmotion!) zijn cape om. De afloop heb je bij dezen goed geraden.
Hoe is het mogelijk dat, met al het geld dat in films wordt gepompt en de talentvolle filmmakers die er rondlopen, Solomon Kane is gemaakt? En uitgebracht wordt? Het is oprecht onbegrijpelijk. De vechtscènes zijn zeer matig, de personages ronduit belachelijk en de dialogen en oneliners hilarisch. Om over de plotontwikkelingen nog maar te zwijgen. De film weet zichzelf bij de ontknoping echter nog te overtreffen door Kane nog één keer te laten samenvatten en uitleggen wat hij precies heeft gedaan en waarom. Vervolgens wordt de sequel ook maar vast aangekondigd en blijf je als kijker neeschuddend, leeg en verbijsterd achter.
Eerlijk is eerlijk; niet alles verdient een onvoldoende. De cinematografie bevat enkele mooie, epische shots en de vormgeving mag er sowieso zijn. Zowel de art direction als de special effects zien er prima uit, al lijkt Solomons outfit iets te veel op die uit Van Helsing. De volledig uit de computer getrokken monsters zien er alleszins acceptabel uit en bewegen redelijk natuurlijk. De veel te vaak gebruikte slowmotions doen hier echter weer afbreuk aan.
Voor alles is een markt, dat weet iedereen. Maar bij Solomon Kane zal ook de grootste fan van hersenloze actieavonturen (te) vaak denken dit heb ik eerder gezien. Solomon Kane laat zich voor elke niet-uitgesproken fan van het genre het beste omschrijven als een combinatie van al het slechte uit Van Helsing, 13th Warrior en In the Name of the King.
Nogmaals die vraag: hoe is het mogelijk? Het enige antwoord dat ik kan bedenken is dat de regisseur, de producent en/of de geldschieters een hekel hebben aan het medium film en het van binnenuit kapot willen maken.
