Een van de grootste ketens in het Verenigd Koninkrijk trok zijn film uit de bioscopen, en toch werd Blue Story een groot financieel succes. De wereld ligt aan de voeten van Rapman. Nu zijn speelfilmdebuut in de Nederlandse bioscopen verschijnt, mogen we even bellen naar Los Angeles om de jonge Brit wat vragen te stellen.

De filmmaker erkent: "Ik zou graag willen dat mijn film overal ter wereld alle jonge bendeleden van de straten krijgt, maar dat gaat nooit gebeuren." Rapman werd in Londen geboren als Andrew Onwubolu. Enkele jaren terug brak hij op YouTube door met zijn narratieve rapvideo 'Shiro's Story'. Zijn eerste speelfilm is een verdere verkenning van het leven in Britse straatbendes. Timmy en Marco zijn op school nog de beste vrienden, maar komen uit verschillende wijken. Na een tragische gebeurtenis komen ze in het straatleven recht tegenover elkaar te staan.

Michael Ward, die Marco speelt, won zondag de Rising Star Award tijdens de BAFTA-uitreikingen. Daar ben je vast trots op.

"Heel erg trots, ik ben ontzettend blij voor hem!"

De film verheerlijkt het straatgeweld niet. Heb je toch ooit dat verwijt gekregen?

"Ja, veel mensen zeiden dat voordat ze de film gingen bekijken. Na het zien zeiden de meesten weer van niet. Sommigen houden vol: alleen al dat je mensen met wapens toont, verheerlijkt het voor jongeren die dit kijken. Maar als je na het zien van Blue Story vindt dat deze film wapengebruik verheerlijkt, snap je niet hoe verhalen werken. Ik wilde zo dicht mogelijk bij de waarheid blijven. Binnen het Verenigd Koninkrijk is dit de meest getrouwe weergave, die ik zelf heb gezien, van hoe deze wereld in elkaar zit."

In Blue Story beleeft Marco veel plezier aan het bekijken van films. Is dat een knipoog naar waar het begon met jouw eigen filmliefde?

"Ik was een 'massive' filmfan toen ik opgroeide. Ik keek naar Scarface, Boyz n the Hood en Menace II Society. Sommige verhalen resoneerden heel erg bij me, omdat het in het Verenigd Koninkrijk ook een betonnen jungle is. Ik kreeg daardoor al snel de drang om mijn eigen verhalen te vertellen."

Je begon met korte films op YouTube. Vanwaar die aanpak?

"Eigenlijk wilde ik altijd al films maken. Opgroeiend in South London wist ik niet hoe je zover komt. Ik begon gewoon te vertellen in een vorm die ik me kon veroorloven. Ik kon een filmploeg bij elkaar krijgen voor een dag of twee, dus maakte ik korte films van drie tot vijf minuten. Daarna rekte ik het uit naar zo'n tien minuten. Ik wist: er komt een dag waarop ik een speelfilm kan maken. Toen ik het aanbod kreeg, was ik dus nergens bang voor. Ik wist dat ik hiervoor klaargestoomd was."

Je personages laten best veel kwetsbaarheid zien, zelfs sommige bendeleden. Waarom was dat nodig voor je verhaal?

"Ik wilde tonen dat niet elke jonge gast die een wapen oppakt een kind van Satan is. Jongeren die een pistool of een mes dragen, misschien zelfs iemand vermoorden of in de bak belanden, zijn niet kwaadaardig geboren. Hun ouders zijn ook niet slecht. Ze maken verkeerde keuzes.
Ik wilde laten zien dat als je opgroeit als een 'good kid', je nog steeds in deze sores kunt belanden. Of dat nou is ingegeven door liefde, wraak of onder druk van leeftijdsgenoten. Deze jongens zijn menselijk. Je kunt ze niet afschrijven als kwaadaardig, zoals kranten vaak doen."

In Blue Story pakt de jonge rapper Tiny Madder op een zeker moment een pistool. Is dat bedoeld als zelfreflectie, als in: "Dit had ook met mij kunnen gebeuren"?

"Daarmee wilde ik laten zien dat deze cyclus nooit zomaar stopt. Als zulke jongens geen helpende hand krijgen, kunnen ze hier makkelijk in belanden. Had iemand met Tiny Madder gepraat, dan had hij het pistool misschien laten liggen. Maar iedereen tegen wie hij opkijkt, is er dan niet meer. Maar ja, als mij niet was verteld dat ik het beter kon doen, was ik makkelijk in hetzelfde leven beland als Timmy en Marco. Ik had geluk, met één been op de straat en één in een beter leven."

Hoe ben jij zelf aan het bendeleven ontkomen?

"Dat komt door mijn pa. Hij was heel streng en bemoeide zich veel met mijn leven, waardoor ik bij bepaalde dingen wegbleef. Op een dag was er bij mij in de buurt een grote schietpartij tussen twee bendes. Nou, die dag moest ik dus werken, want van mijn pa moest ik een baantje nemen. Ook moest ik op tijd thuiskomen na een feestje, dus voordat er - zoals gebruikelijk - een vechtpartij uitbrak. Met mijn ene been in het straatleven heb ik bij heel wat dingen meegemaakt, maar dankzij mijn pa miste ik er nog veel meer."

De moeder van Marco en Switcher praat over de ouders van bendeleden, die hun kinderen slecht opvoeden. Lekker ironisch.

"Precies, ze zegt dat het aan de opvoeding ligt, maar ze heeft zelf geen idee wat haar kinderen uitvreten. Ik vertel het niet zo om deze moeder uit te lachen, maar omdat veel moeders echt geen idee hebben. Deze jongens zijn vaak thuis compleet anders dan zodra ze ook maar een voet buiten de voordeur zetten. Als ouders zoiets zeggen, noemen ze misschien dus wel zichzelf een slechte ouder."

Zelfs hier in Nederland hebben we de mediaversie meegekregen van wat er gebeurde bij een eerste screening in Birmingham. Wat was daar nu aan de hand?

"Ik weet het fijne niet van wat er gebeurde, want ik was er niet bij. Maar er was een vechtpartijtussen groepjes jongeren buiten een bioscoop waar op dat moment Blue Story draaide. Een van die gasten vluchtte de bios in, waarna anderen hem naar binnen volgden. Dat liep uit de hand. Maar de pers bracht het lasterlijk naar de film. Ik vond het bevooroordeeld, maar vooral ook triest omdat het gevecht niet eens bij de voorstelling gebeurde. Het was letterlijk een knokpartij in de foyer."

En toen haalde Vue de film uit al zijn bioscopen.

"Dat brak mijn hart, maar uiteindelijk heeft het alleen maar geholpen. De persaandacht zorgde ervoor dat de film het financieel goed heeft gedaan. Toch zal ik altijd benieuwd blijven hoe Blue Story zou hebben gepresteerd als we die vertoningen niet waren kwijtgeraakt. Het openingsweekend was vast groter geweest, maar de weken daarna waarschijnlijk minder. Ik had vooral graag een eerlijke kans gehad. Maar nu kijken we vooruit."

Lees ook de recensie van Blue Story.