Na alle hectiek in Brussel en Gent zijn we vorige week begonnen met de opnames in de studio. Dat betekent een hoop minder gereis (de studio bevindt zich in Amsterdam) en veel minder gestress. Er hoeven geen auto’s of fietsers tegen te worden gehouden, paaltjes bruin geschilderd te worden of complete zalen te worden omgebouwd. Kortom, de omstandigheden zijn veel beter controleerbaar, hetgeen minder problemen met de planning betekent.

Voor mij zijn dit dan ook erg rustige dagen. Het is veelal toekijken, mensen stil houden en anderen helpen met opruimen en voorbereiden. Zo heb ik voor de setdresser een hoop rijst aangebrand, wat minder simpel is dan het klinkt. Dit gebeurde met een kleine gasbrander, die redelijk ineffectief bleek, tot de assistent-opnameleider met het idee kwam suiker en melk toe te voegen. Gevolg: prachtig bruinzwarte, aangebrande rijst en een grote zwarte vlek op de plaat van de catering .

Een rit met de auto langs verschillende adressen, zoals ik deze vrijdag had, is een welkome afwisseling. Dit was tevens een mooie mogelijkheid om meer te weten te komen over de wijze waarop film, na de opnames, bewerkt wordt tot een bruikbaar product. Het begint allemaal met filmstock, blanco 35mm-filmmateriaal van de Motion Picture Film NV. Nadat de opnames voltooid zijn, moet het cameranegatief ontwikkeld worden. Van digitale opname is bij film nog weinig sprake; nog vaak wordt gebruik gemaakt van chemisch ontwikkelde analoge film op basis van belichte lichtgevoelige zilverzoutkristallen en kleurkoppelaars in een fotografische emulsie. De ontwikkeling vindt plaats bij Cineco, een facilitair mediabedrijf dat verschillende diensten op het gebied van film- en geluidverwerking biedt.



Volgende stop is AVP (Amsterdam Video Postproduction), een bedrijf dat in beeldnabewerking voorziet. Zij scannen het ontwikkelde filmmateriaal, alsook het geluidsmateriaal, bewerken het waar nodig en digitaliseren het geheel. Het ongemonteerde eindmateriaal van dit proces gaat richting de editor, in dit geval Ot Louw. Overigens gaan er ook kopieën (‘rushes’) richting de regisseuse (Maria Peters) en cameraman (Walther van den Ende), die op deze wijze zelf de mogelijkheid krijgen de beelden nogmaals te bekijken. Bij deze kopieën zijn geluid en beeld samengevoegd.

Ot Louw is de laatste stop voor het film- en geluidmateriaal. Hij zal de beelden bekijken, slechte takes en stukken verwijderen en een kloppend verhaal van het geheel maken. Door gebrek aan chronologie bij de opnamen, zal dit uiteraard nog niet meteen volledig mogelijk zijn.

Lang blijf ik niet, want ik mag meteen door naar Naarden, waar de studio van radio Veronica gesitueerd is. Dit is de thuisbasis van Erik de Zwart, medefinancier van Sonny Boy. Ik moet twee paspoorten afleveren voor de reis naar Suriname, waar deze en volgende week opnames plaats zullen vinden. Ik verwachtte de paspoorten te kunnen afgeven bij de receptie, maar ik kreeg van De Zwart te horen dat ik naar boven kon komen, naar de studio. Na een uitleg over zijn baan en de studio en een klein stukje van de uitzending te hebben beluisterd, moest ik weer gaan, richting onze studio. En zo kwam ik zo’n drie uur na vertrek weer terug op de set van Sonny Boy, voldaan, met een hoop nieuwe indrukken en meer zin dan ooit om door te zetten.

Volgende week wat rust en geen weblog, aangezien ik niet mee ga naar Suriname.