De Britse horror beleeft momenteel een renaissance, en daarom koos men bij IMAGINE voor een themaprogramma met alleen Britse horrorfilms. Naast de hieronder besproken films bestaat dat uit Book of Blood, een verfilming van een verhaal van Clive Barker over een gewelddadig spookhuis, en Chemical Wedding van Julian Doyle (editor van o.a. Brazil), een sci-fi/fantasy buitenbeentje in het programma waarin de geest van Brits cultfiguur Aleister Crowley in het lichaam van een sullige professor de boel op stelten zet.

Mum & Dad wordt gepresenteerd als de Britse The Texas Chain Saw Massacre, wat een verkeerd beeld van de film geeft en misschien net iets teveel lof is. Wel wordt op eenzelfde soort manier de familie-eenheid geperverteerd in een verhaal over een Poolse immigrante Lena die vastgehouden wordt door een Engels gezin. Moeder houdt ervan haar te martelen, maar daarnaast wordt er ook van Lena verwacht dat ze gezellig mee dineert en een bijdrage in het huishouden levert. De grootste dreiging komt van pa, die lol heeft met lichaamsdelen en ook zijn eigen zoon en dochter angst inboezemt. Mum & Dad is een gelaagde, perverse horrorfilm met fysieke martelingen maar vooral psychologische. Naast de deconstructie van de vrolijke Engelse familie wordt de immigrantenervaring in Groot-Brittannië aangevallen in deze bloedstollende film waarna ik persoonlijk een zowel koude als warme douche wilde.
[rating 4]

Nog ijzingwekkender is het nare Eden Lake. Een koppel jonge dertigers denkt er eens fijn tussenuit te gaan bij Eden Lake en omliggend bos, maar wordt geterroriseerd door een stel kinderen van rond de twaalf uit de buurt. Dat gaat van kwaad naar erger, totdat de kinderen de man van het stel gezamenlijk neersteekt, waardoor iedereen schuldig is en de vrouw als getuige voor hen allen een gevaar wordt. Jong/onderklasse versus oud/middenklasse dus, met een huiveringwekkende klopjacht en strijd als gevolg. Een goede, rustige opbouw waarin karakters worden uitgewerkt heeft als gevolg dat je automatisch voor de vrouw voelt en tegen de kinderen bent, maar dat levert wel morele dilemma’s op. Normaliter hoop je dat dit soort enge figuren de dood vindt, maar kun je dat ook wensen als het om kinderen gaat, waarvan sommige onder groepsdruk bezweken?
[rating 4]

The Children presenteert eenzelfde probleem, maar gooit er nog een schepje bovenop door het moorddadige grut nog een stuk jonger te maken en onder invloed van mysterieuze krachten tegen hun eigen ouders opzet. Is het al moeilijk genoeg om je te weren tegen de gewelddadige kinderen, het is schier onmogelijk om dat te doen als je eigen kinderen je aanvallen. En probeer als tiener die als enige doorheeft wat er aan de hand is je ouders er maar van te overtuigen dat ze hun jongste grut moeten vrezen i.p.v. omarmen. Schrijver/regisseur Tom Shankland werkte een idee van Paul Andrew Williams (London To Brighton) uit tot een ijzersterke horror die films als Children of the Corn ver achter zich laat.
[rating 4]

Donkey Punch haalt het misschien net niet bij het niveau van bovenstaande titels, maar zit toch ook zeker net als die films goed in elkaar en is eveneens behoorlijk spannend en goed geacteerd. Drie Britse meiden op vakantie in Mallorca nemen het aanbod van drie gozers aan om met hun op een luxe jacht op zee te feesten. Van het een komt het ander en tijdens een sekspartij slaat een jongen één van de meisjes per ongeluk met een ‘donkey punch’ dood. Daarna escaleert de zaak rap verder in deze thriller van Oliver Blackburn (schrijver van Vinyan). Wat er dan gebeurt is misschien niet helemaal geloofwaardig, maar wel met vaart verteld en met flair gefilmd.
[rating 3.5]