in Featured
Anthony Hopkins heeft zijn plaats in Hollywood's elite veroverd, wat hem de kans gaf om samen te werken met enkele van de meest gerespecteerde figuren uit de filmwereld. Helaas verliepen niet alle ervaringen zo aangenaam als hij had gehoopt.
Hopkins heeft samengewerkt met enkele van de beste filmmakers in de industrie, waaronder David Lynch, die hem regisseerde in het aangrijpende verhaal The Elephant Man, en Francis Ford Coppola, die hem castte als Van Helsing in de gotische Bram Stoker's Dracula.
Geweldige en minder aangename ervaringen
Hopkins heeft geweldige ervaringen gehad met regisseurs. Zo prees hij Richard Attenborough in het verleden, met wie hij samenwerkte aan verschillende films, waaronder A Bridge Too Far en Magic, en noemde hem een "buitengewone" man in zijn Bafta Fellowship speech.
Maar de acteur heeft ook minder aangename ervaringen gehad met regisseurs. Voor Hopkins was er een filmmaker die hij bestempelde als "een nepper". Verrassend genoeg had hij het over Tony Richardson, de Britse filmmaker die enkele van de belangrijkste films van het land maakte in de late jaren 1950 en de jaren 1960, zoals Look Back in Anger, A Taste of Honey, The Loneliness of the Long Distance Runner en Tom Jones.
Oscars
Tom Jones leverde hem de Oscars voor zowel Beste Film als Beste Regisseur op en de film vatte de belangstelling van het tijdperk voor seksuele vrijheid en het uitbreiden van de horizon samen, met het titelpersonage, gespeeld door Albert Finney, die op zoek gaat naar zijn fortuin in de wereld en met veel vrouwen slaapt terwijl hij dat doet.
De film, die zich afspeelt in de 18e eeuw, bewees dat Richardson in staat was films te maken die veel meer waren dan alleen maar ruige verkenningen van het hedendaagse Groot-Brittannië.
Ambitieuze en noodzakelijke films
Hij maakte ook Mademoiselle met Jeanne Moreau, een psychologisch drama over een onderwijzeres die in een afgelegen Frans dorp woont en extreme maatregelen neemt om haar onderdrukte seksuele verlangens te bevredigen.
Het was weer een voorbeeld van Richardson die ambitieuze en noodzakelijke films maakte, met de filmmaker die zich bezighield met thema's zoals armoede, xenofobie, racisme, homofobie, gender en klasse.
Vreselijke regisseur
Hopkins werkte in 1969 samen met de filmmaker voor zijn filmadaptatie van Hamlet, naast Marianne Faithfull en Judy Parfitt. De acteur was echter totaal niet onder de indruk van de regisseur en hield vast aan een mening die tegen de reputatie van Richardson als een van Groot-Brittannië's belangrijkste filmmakers inging.
In een interview met The Purple Diaries zei Hopkins: "Ik ben gelukkig omdat ik met drie vreselijke regisseurs heb gewerkt, die niet eens regisseurs zouden moeten worden genoemd", en noemde Richardson als voorbeeld. Hij voegde eraan toe: "Hij is een vreselijke regisseur!"
Enige film
Toen hem werd gevraagd waarom, zei Hopkins: "Hij is een gelukkige man, want hij heeft zijn cameraman en" waarna hij zonder verdere uitleg stopte, behalve om te zeggen: "Richardson is een nepper. Hij is een fake."
We zullen nooit precies weten waarom Hopkins zoveel afkeer had voor Richardson, maar het is veilig om te zeggen dat de acteur nooit meer samenwerkte met de filmmaker aan een andere film. Hamlet, waarin Hopkins de rol van Claudius speelde en Nicol Williamson te zien was als Hamlet, is de enige film die de acteur en regisseur samen aan hebben gewerkt.
Hopkins heeft samengewerkt met enkele van de beste filmmakers in de industrie, waaronder David Lynch, die hem regisseerde in het aangrijpende verhaal The Elephant Man, en Francis Ford Coppola, die hem castte als Van Helsing in de gotische Bram Stoker's Dracula.
Geweldige en minder aangename ervaringen
Hopkins heeft geweldige ervaringen gehad met regisseurs. Zo prees hij Richard Attenborough in het verleden, met wie hij samenwerkte aan verschillende films, waaronder A Bridge Too Far en Magic, en noemde hem een "buitengewone" man in zijn Bafta Fellowship speech.
Maar de acteur heeft ook minder aangename ervaringen gehad met regisseurs. Voor Hopkins was er een filmmaker die hij bestempelde als "een nepper". Verrassend genoeg had hij het over Tony Richardson, de Britse filmmaker die enkele van de belangrijkste films van het land maakte in de late jaren 1950 en de jaren 1960, zoals Look Back in Anger, A Taste of Honey, The Loneliness of the Long Distance Runner en Tom Jones.
Oscars
Tom Jones leverde hem de Oscars voor zowel Beste Film als Beste Regisseur op en de film vatte de belangstelling van het tijdperk voor seksuele vrijheid en het uitbreiden van de horizon samen, met het titelpersonage, gespeeld door Albert Finney, die op zoek gaat naar zijn fortuin in de wereld en met veel vrouwen slaapt terwijl hij dat doet.
De film, die zich afspeelt in de 18e eeuw, bewees dat Richardson in staat was films te maken die veel meer waren dan alleen maar ruige verkenningen van het hedendaagse Groot-Brittannië.
Ambitieuze en noodzakelijke films
Hij maakte ook Mademoiselle met Jeanne Moreau, een psychologisch drama over een onderwijzeres die in een afgelegen Frans dorp woont en extreme maatregelen neemt om haar onderdrukte seksuele verlangens te bevredigen.
Het was weer een voorbeeld van Richardson die ambitieuze en noodzakelijke films maakte, met de filmmaker die zich bezighield met thema's zoals armoede, xenofobie, racisme, homofobie, gender en klasse.
Vreselijke regisseur
Hopkins werkte in 1969 samen met de filmmaker voor zijn filmadaptatie van Hamlet, naast Marianne Faithfull en Judy Parfitt. De acteur was echter totaal niet onder de indruk van de regisseur en hield vast aan een mening die tegen de reputatie van Richardson als een van Groot-Brittannië's belangrijkste filmmakers inging.
In een interview met The Purple Diaries zei Hopkins: "Ik ben gelukkig omdat ik met drie vreselijke regisseurs heb gewerkt, die niet eens regisseurs zouden moeten worden genoemd", en noemde Richardson als voorbeeld. Hij voegde eraan toe: "Hij is een vreselijke regisseur!"
Enige film
Toen hem werd gevraagd waarom, zei Hopkins: "Hij is een gelukkige man, want hij heeft zijn cameraman en" waarna hij zonder verdere uitleg stopte, behalve om te zeggen: "Richardson is een nepper. Hij is een fake."
We zullen nooit precies weten waarom Hopkins zoveel afkeer had voor Richardson, maar het is veilig om te zeggen dat de acteur nooit meer samenwerkte met de filmmaker aan een andere film. Hamlet, waarin Hopkins de rol van Claudius speelde en Nicol Williamson te zien was als Hamlet, is de enige film die de acteur en regisseur samen aan hebben gewerkt.
