in Featured
Clint Eastwood is zonder enige twijfel een van de bekendste namen in de filmwereld en een van de meest iconische figuren in Hollywood. Hoewel hij een carrière heeft die zich uitstrekt over maar liefst zeven decennia, heeft hij geen goede band met de Academy. Hoe komt dit?
Het komt wel vaker voor, dat filmfanaten zeggen dat een acteur of regisseur al veel eerder het gouden beeldje had verdiend te winnen. Eastwood hoort ook zeker in die categorie. Zijn allereerste nominatie ontving hij pas in 1993, terwijl hij al sinds de jaren zestig actief was als acteur en regisseur.
Voorkeur
Je zou denken dat Eastwood niet zou mogen klagen. In totaal werd hij maar liefst 11 keer genomineerd en 4 keer mocht hij de prestigieuze prijs mee naar huis nemen. Toch is het nooit soepel verlopen tussen de ster en de Academy.
Eastwood stond in de eerste helft van zijn carrière vooral bekend als stoere cowboy of norse politieagent in populaire maar vaak bekritiseerde genres zoals westerns en actiefilms. En zoals cinefielen weten: de Academy heeft historisch gezien een duidelijke voorkeur voor drama's en biopics, niet voor kogels en cowboyhoeden.
Akkefietje
Critici waren dan ook niet altijd even positief over Eastwood. De acteur zelf voelde zich als gevolg hiervan nooit echt thuis binnen het Hollywood-establishment. Dit begon al in 1973, toen Eastwood Charlton Heston moest vervangen bij het presenteren van een Oscar.
Aanvankelijk wilde Eastwood dit weigeren, aangezien hij geen fan was van het script dat hem werd gegeven. De president van de Academy stond echter niet open voor aanpassingen. Eastwood beet hem toe: "Nodig me nooit meer uit".
Vreemd
Eastwood meende het. Maar liefst 20 jaar lang kwam hij niet opdagen, zelfs toen enkele van zijn films genomineerd werden. Hij keerde pas weer terug voor het pareltje Unforgiven.
Hoewel hij toen de Oscar won voor beste film en beste regie, ging het beeldje voor beste acteur dat jaar naar Al Pacino. Dit was en is nog steeds de enige keer dat Eastwood werd genomineerd in deze categorie.
Het komt wel vaker voor, dat filmfanaten zeggen dat een acteur of regisseur al veel eerder het gouden beeldje had verdiend te winnen. Eastwood hoort ook zeker in die categorie. Zijn allereerste nominatie ontving hij pas in 1993, terwijl hij al sinds de jaren zestig actief was als acteur en regisseur.
Voorkeur
Je zou denken dat Eastwood niet zou mogen klagen. In totaal werd hij maar liefst 11 keer genomineerd en 4 keer mocht hij de prestigieuze prijs mee naar huis nemen. Toch is het nooit soepel verlopen tussen de ster en de Academy.
Eastwood stond in de eerste helft van zijn carrière vooral bekend als stoere cowboy of norse politieagent in populaire maar vaak bekritiseerde genres zoals westerns en actiefilms. En zoals cinefielen weten: de Academy heeft historisch gezien een duidelijke voorkeur voor drama's en biopics, niet voor kogels en cowboyhoeden.
Akkefietje
Critici waren dan ook niet altijd even positief over Eastwood. De acteur zelf voelde zich als gevolg hiervan nooit echt thuis binnen het Hollywood-establishment. Dit begon al in 1973, toen Eastwood Charlton Heston moest vervangen bij het presenteren van een Oscar.
Aanvankelijk wilde Eastwood dit weigeren, aangezien hij geen fan was van het script dat hem werd gegeven. De president van de Academy stond echter niet open voor aanpassingen. Eastwood beet hem toe: "Nodig me nooit meer uit".
Vreemd
Eastwood meende het. Maar liefst 20 jaar lang kwam hij niet opdagen, zelfs toen enkele van zijn films genomineerd werden. Hij keerde pas weer terug voor het pareltje Unforgiven.
Hoewel hij toen de Oscar won voor beste film en beste regie, ging het beeldje voor beste acteur dat jaar naar Al Pacino. Dit was en is nog steeds de enige keer dat Eastwood werd genomineerd in deze categorie.
