in Algemeen
Regie: Ferri Ronteltap | Speelduur: 45 minuten | Jaar: 2008.
India is een kennisland in opkomst. Steeds meer multinationals vestigen zich in dit lagelonenparadijs. Het schijnt zelfs dat Amerikaanse consumenten die met Indische offices bellen, door het Amerikaanse accent van de Indiërs zweren dat ze met rasechte Amerikanen te maken hebben. Dat niet iedereen hier even succesvol in is, bewijst Jamal in de succesfilm Slumdog Millionaire door de geografie van Schotland niet helemaal in de vingers te hebben.
In werkelijkheid is er een enorme Indiase groep mensen die nog nooit met een computer in aanraking is geweest en die hier waarschijnlijk ook nooit mee in aanraking zal komen. Dit zijn de Dalits, de onaanraakbaren. Zestig jaar geleden heeft India het hindoeïstische kastenstelsel afgeschaft, op papier dan. Buiten de geschreven wetten in inkt, blijkt er echter weinig veranderd. De Dalits die ongeveer twintig procent van de totale bevolking uitmaken, worden door de hogere kasten behandeld als nog minder dan een hond. Ze staan dan ook buiten de drieduizend jaar oude verdeling van de vier kasten; Brahmanen (priesters en geleerden), Kshatriyas, (heersers en strijders), Vaishiyas (landbouwers en handelaars) en Shudras (arbeiders en burgers) Ze zijn nergens goed voor en zullen ook nergens goed voor zijn is de opvatting.
De Nederlandse regisseur en producent Ferri Ronteltap heeft een korte, argumentatief sterke documentaire gemaakt over de schijnbaar uitzichtloze situatie waarin deze mensen zich bevinden. Er is namelijk een kentering gaande. De Dalits laten steeds minder met zich sollen. Door technologie en mediaberichtgeving zien ook zij dat er veel meer is dan het schoonvegen van een nooit schoon wordende stad. De Dalits komen in opstand, bekleden hogere posities zoals Minister Meira Kumar van Social Justice and Empowerment, tot groot ongenoegen van de hogere kasten. Ronteltap laat Dalit Mani Kandan zien, een jongen nog die zichzelf computertalen als Basics en DTP heeft geleerd in een Cyber Cafe. Hij deed computerklusjes in ruil voor gratis internetgebruik. Nu leert hij kinderen zoals hij, in de slums van Bangalore, hoe ze een computer kunnen gebruiken om later een betere toekomst dan hun ouders op te kunnen bouwen.
Ronteltap laat verschillende kenners uit media en maatschappelijke organisaties aan het woord die stellen dat industrialisering en kapitalisme dé sleutels zijn om de positie van de Dalits te verbeteren. Multinationals zoals het Nederlandse ICT bedrijf Logica te kennen geeft, kijken niet naar afkomst maar naar de kennis en de arbeidskosten van haar toekomstige werknemers. Kennis is Macht. En aan kennis komen de Dalits langzaamaan, het zijn de sociale vaardigheden die ze door discriminatie van landgenoten, gebrek aan onderwijs en door het bij elkaar blijven plakken op dit moment nog tegenhouden hun maatschappelijk ondergeschikte positie te doorbreken.
India is een kennisland in opkomst. Steeds meer multinationals vestigen zich in dit lagelonenparadijs. Het schijnt zelfs dat Amerikaanse consumenten die met Indische offices bellen, door het Amerikaanse accent van de Indiërs zweren dat ze met rasechte Amerikanen te maken hebben. Dat niet iedereen hier even succesvol in is, bewijst Jamal in de succesfilm Slumdog Millionaire door de geografie van Schotland niet helemaal in de vingers te hebben.
In werkelijkheid is er een enorme Indiase groep mensen die nog nooit met een computer in aanraking is geweest en die hier waarschijnlijk ook nooit mee in aanraking zal komen. Dit zijn de Dalits, de onaanraakbaren. Zestig jaar geleden heeft India het hindoeïstische kastenstelsel afgeschaft, op papier dan. Buiten de geschreven wetten in inkt, blijkt er echter weinig veranderd. De Dalits die ongeveer twintig procent van de totale bevolking uitmaken, worden door de hogere kasten behandeld als nog minder dan een hond. Ze staan dan ook buiten de drieduizend jaar oude verdeling van de vier kasten; Brahmanen (priesters en geleerden), Kshatriyas, (heersers en strijders), Vaishiyas (landbouwers en handelaars) en Shudras (arbeiders en burgers) Ze zijn nergens goed voor en zullen ook nergens goed voor zijn is de opvatting.
De Nederlandse regisseur en producent Ferri Ronteltap heeft een korte, argumentatief sterke documentaire gemaakt over de schijnbaar uitzichtloze situatie waarin deze mensen zich bevinden. Er is namelijk een kentering gaande. De Dalits laten steeds minder met zich sollen. Door technologie en mediaberichtgeving zien ook zij dat er veel meer is dan het schoonvegen van een nooit schoon wordende stad. De Dalits komen in opstand, bekleden hogere posities zoals Minister Meira Kumar van Social Justice and Empowerment, tot groot ongenoegen van de hogere kasten. Ronteltap laat Dalit Mani Kandan zien, een jongen nog die zichzelf computertalen als Basics en DTP heeft geleerd in een Cyber Cafe. Hij deed computerklusjes in ruil voor gratis internetgebruik. Nu leert hij kinderen zoals hij, in de slums van Bangalore, hoe ze een computer kunnen gebruiken om later een betere toekomst dan hun ouders op te kunnen bouwen.
Ronteltap laat verschillende kenners uit media en maatschappelijke organisaties aan het woord die stellen dat industrialisering en kapitalisme dé sleutels zijn om de positie van de Dalits te verbeteren. Multinationals zoals het Nederlandse ICT bedrijf Logica te kennen geeft, kijken niet naar afkomst maar naar de kennis en de arbeidskosten van haar toekomstige werknemers. Kennis is Macht. En aan kennis komen de Dalits langzaamaan, het zijn de sociale vaardigheden die ze door discriminatie van landgenoten, gebrek aan onderwijs en door het bij elkaar blijven plakken op dit moment nog tegenhouden hun maatschappelijk ondergeschikte positie te doorbreken.
