In 1992 bracht New Line Cinema een verfilming uit getiteld Stephen King's The Lawnmower Man. Maar dit verhaal leek totaal niet op het oorspronkelijke verhaal van de auteur, daarom klaagde de auteur de filmdistributeur aan en werd er een krankzinnig nieuw verhaal bedacht.

Het korte verhaal werd voor het eerst in 1975 gepubliceerd door het tijdschrift 'Cavalier' met 'The Lawnmower Man' als titel.

Een grasmaaier met eigen wil
Het verhaal gaat over Harold Parkette, een vader die een bedrijf inhuurt om zijn overwoekerde tuin te maaien.

De eigenaardige man die echter zijn gazon komt onderhouden, werkt blijkbaar voor de Griekse god Pan en heeft een grasmaaier met een eigen wil.

Wanneer de man zich uitkleedt om het gemaaide gras op te eten, in het volle zicht van elke nieuwsgierige buurman die wil kijken, belt de vader de politie. De politie is alleen te laat bij de woning, waardoor Harold het laatste offer van de gazononderhouder is geworden.

Nog maar het begin
Maar volgens Stephen King leek de verfilming uit 1992 totaal niet op dit verhaal. Hij klaagde de filmdistribiteur aan om zijn naam in de titel en het gebruiken hiervoor voor marketingdoeleinden. King won de rechtszaak, maar dit betekende geen einde voor de film.

Allied Vision, die de filmrechten op het werk bezat, schakelden de schrijvers Brett Leonard en Gimel Everett in. Het duo combineerde het verhaal van King met hun eigen scenario.

Krankzinnig scenario
Het nieuwe verhaal ging over verstandelijk gehandicapte, Jobe Smith. Jobe onderhoudt gazons als baan. Daarnaast wordt er op de man geëxperimenteerd met injecties die hem slimmer horen te maken.

Hij ontwikkelt door deze injecties vaardigheden zoals telekinese en gedachten lezen, die hij gebruikt om wraak te nemen op mensen die hem ooit kwaad hebben gedaan. Uiteindelijk besluit de man te transformeren in een wezen van pure energie, om op te gaan in het internet.



In de herfst van 1991 kreeg King een kopie van het krankzinnige scenario in zijn handen en begonnen hij en zijn advocaat, Allied en New Line onder druk te zetten om zijn naam eraf te halen, maar Allied trok zich hier niks van aan.

Nieuwe verpakkingen
Eind mei 1992 spande King een rechtszaak aan tegen New Line om zijn naam uit de film te laten verwijderen en eiste hij schadevergoeding.

Om het probleem op te lossen, beval de rechtbank New Line om nieuwe verpakkingen of 'paste-overs' aan winkeliers die de banden verkopen, samen met de vraag via aangetekende post dat de winkeliers ze daadwerkelijk gebruiken.

privédetectives
In juni 1993 stuurde King privédetectives naar videotheken om erachter te komen of New Line de bevelen van de rechtbank had opgevolgd. En wat bleek: King's naam was nog steeds zichtbaar op bijna negentig procent van de banden die gecontroleerd werd.

Dit natuurlijk tot de grote frustratie van de auteur, die New Line nogmaals terugsleepten naar de rechtbank.

Een symbolische poging
Er werd vastgesteld dat de distributeur slechts een symbolische poging had gedaan om te voldoen aan de oorspronkelijke richtlijn van de rechtbank. De rechtbank legde New Line op dat ze de auteur 10.000 dollar per dag moesten betalen, totdat zijn naam nergens meer zichtbaar was.

Maar tot op heden kan je nog steeds videobanden krijgen met 'Stephen King' in de naam.