Met het aanbreken van mijn tweede dag in Toronto is mijn jetlag nog niet verdwenen, maar heb ik wel ontzettend veel zin in wat er allemaal op mijn planning staat. Dat begint met de screening van Our Brand is Crisis met Sandra Bullock en Billy Bob Thornton als rivaliserende politieke campagne managers. Het is een best aardige film met weer eens een leuke rol voor Bullock. Een goede manier om de dag te beginnen dus. Daarna is het door naar de Beasts of No Nation screening, waarin Idris Elba een warlord speelt.

Centraal staat het jongetje Agu die door de burgeroorlog moet vluchten en zo alleen in de jungle een groepje kindsoldaten tegenkomt. Hij sluit zich (noodgedwongen) bij hen aan en wordt opgeleid tot kindsoldaat. Hierdoor komt hij in vreselijke situaties, die zo realistisch zijn, dat het soms moeilijk is om te blijven kijken. De sfeer is zo goed neergezet, dat het lijkt alsof je zelf Afrika even binnenstapt. Dit drama zal vanaf 16 oktober exclusief op Netflix te zien zijn en is daarmee de allereerste Netflix- film. Een grote stap voor de streaming service, maar wel eentje die gaat lonen, want niet alleen is het meeslepend en goed gemaakt, maar Elba speelt werkelijk een toprol als warlord. Van zijn houding, stem tot accent vergeet je dat hij het is, zo gaat hij op in zijn personage. Meestal wordt het een typetje als een acteur dit probeert te doen, maar Elba weet het (opnieuw) voor elkaar te krijgen en zet een van zijn beste rollen tot nu toe neer.

Na Beasts of No Nation is het rennen naar het Hyatt Regency Hotel voor mijn interviews met de Sicario-cast. Eerste aan de beurt is Josh Brolin, een favoriet acteur van mij door zijn werk in onder meer W.. Het is zo'n acteur die niet bij iedereen een belletje doet rinkelen, juist omdat hij in elke rol zo anders is. Hij is ontzettend relaxed en begint meteen te babbelen over koetjes en kalfjes. "Ik wil het gewoon heel even over iets anders dan Sicario hebben," lacht hij en dan kunnen we beginnen. Brolin vertelt hoe hij zich aangetrokken voelde door het project vanwege de kans om te werken met regisseur Denis Villeneuve. "Hij is zo iemand die doet alsof hij niet weet wat je als acteur moet doen, maar daardoor juist krijgt wat hij wil," vertelt hij. "Hij heeft altijd een plan." Ook is hij openhartig over de moeilijkheden als acteur. "Ik heb meegemaakt dat ik niet wist hoe ik mijn jaar financieel rond ging krijgen. Dus in deze positie zitten, waar ik nu zit, is geweldig. Want ik weet nog goed hoe het was."

Na Brolin is het tijd voor Benicio del Toro. Ik heb hem in films altijd erg briljant maar intens gevonden en ben verbaasd hoe licht hij overkomt in het echt. Dat wil niet zeggen dat hij geen charisma heeft want deze man lijkt het woord te hebben uitgevonden. Hij zit er namelijk uiterst cool bij in een zwart pak met zwarte stropdas en een grote zilveren ring om zijn vinger van wat lijkt op het hoofd van een leeuw. Maar zo intimiderend als hij lijkt, zo vriendelijk antwoordt hij ook. Hoewel hij de wereld overvliegt, zegt hij weinig van de plaatsen waar hij filmt te hebben gezien. "Ik blijf veel op mezelf tijdens het filmen. Ik ga eigenlijk nergens heen. Zo behoud ik mijn concentratie. Daarbij ben ik er voor werk, niet vakantie."


Tot slot is het woord aan Emily Blunt, die vrolijk binnenstapt. "Je moet wel beter zijn dan de vorige," zegt ze. "Grapje hoor, maar ik wilde het competitieve losmaken." Blunt is duidelijk een actrice met een groot gevoel voor humor, die daarbij ook zichzelf op de hak neemt. Het wordt dus al snel een vrolijke boel en ze antwoordt ook heel open op vragen over vrouwenrollen in Hollywood ("wordt gelukkig beter"), roem ("het heeft zijn nadelen") en plekken waar ze niet meer komt vanwege haar sterstatus ("sportwedstrijden, dat gaat gewoon niet"). Ook vertelt ze hoe ze haar zwangerschapsverlof afbrak om de rol in Sicario aan te nemen: ze kon er gewoonweg geen nee tegen zeggen.

Met het einde van het Emily Blunt- interview is het tijd om terug te gaan naar het gebied rond de TIFF Lightbox en kan ik bij een van de bioscopen naar de film Closet Monster. Hierin speelt Connor Jessup (een Canadese acteur) de rol van Oscar, die opgroeit met gescheiden ouders en worstelt met het uitdrukken van zijn seksualiteit. Hij is namelijk homo, maar dit is niet iets dat zijn vader zal accepteren. Het klinkt misschien als een ABC'tje qua verhaal, maar toch weet Closet Monster het ontdekken van seksualiteit als tiener en het onderwerp homoseksualiteit mooi weer te geven. Dat komt met name door de mooie rol van Jessup. Vorig jaar werd hij door TIFF benoemd tot een van de grote Canadese talenten, dit jaar laat hij zien waarom.

Na de vertoning is het tijd om naar het nabijgelegen Duncan Street te gaan om daar de Australische Odessa Young te interviewen. Deze jonge actrice van 17 staat op het punt om door te breken en heeft twee bijzondere films op TIFF, Looking for Grace en The Daughter. Ik word gevraagd te wachten in de bar van het gebouw alleen is Odessa Young nergens te bekennen. Ik herken wel een hoop andere gezichten om me heen. Zo zit Tom Hiddleston twee tafeltjes verderop voor een diner- achtige fotoshoot en zit Geoffrey Rush (die ook in The Daughter speelt) naast me met een andere journalist te praten. Dan komt Odessa Young ineens aangelopen en ploft ze naast me neer. Ook al zat er eigenlijk nog wat tijd tussen voor het gepland stond, vindt ze het prima om meteen te gaan babbelen. Wat volgt is een superleuk gesprek, waarbij we het hebben over alles van haar op handen zijnde doorbraak, haar LAT- relatie met haar vriend tot haar passie voor het acteervak. Ondanks dat we eerder zijn begonnen, loopt het ook behoorlijk uit, maar dat vindt de actrice niet erg. "Als jij maar genoeg hebt voor je artikelen," zegt ze.


De eerste dagen van TIFF staan bekend om hun hectiek en het is dus niet gek dat ik na Odessa Young gedag te zeggen, weer op weg moet voor een volgend interview. Dit keer met de makers van de indrukwekkende 2-D animatiefilm Phantom Boy, die ik gisteravond laat nog heb gekeken. Deze gaat over een zieke jongen in het ziekenhuis die een superheld blijkt te zijn. Hij kan zijn geest loskoppelen van zijn lichaam en probeert zo een politieagent te helpen een misdaad op te lossen. Ik ontmoet Jean-Loup Felicioli (die de tekeningen voor zijn rekening neemt) en Alain Gagnol (die het verhaal heeft geschreven) in het Germain Hotel. Gelukkig zit er een vertaler bij, want mijn Frans is niet goed genoeg om alles in hun taal te kunnen. Ze vertellen beiden enthousiast over deze film, hoe hun gezamenlijke proces werkt en of ze open staan voor een vervolg. "Waarom niet!" zegt Gagnol en ook Felicioli beaamt dat de koek rond dit verhaal nog lang niet op is.

Met het einde van het interview komt een hele drukke dag ten einde gekomen en is het terug naar het hotel om daar te kijken wat er allemaal de volgende dag op het programma staat. Zo heb ik onder meer een interview met een acteur uit Game of Thrones. Hopelijk lezen jullie morgen dus een GOT-spoiler. Ik ga in ieder geval zeker mijn best doen om iets over seizoen 6 te ontfutselen.

Lees hier al onze posts over het TIFF