Filmtotaal Recensie
Regie: Denis Villeneuve | Cast: Emily Blunt (Kate Macer), Benicio Del Toro (Alejandro), Josh Brolin (Matt Graver), Daniel Kaluuya (Reggie Wayne), Victor Garber (Dave Jennings), Jon Bernthal (Ted) e.a. | Speelduur: 121 minuten | Jaar: 2015
Denis Villeneuve is in korte tijd een zwaargewicht op thrillergebied geworden. In 2010 verdiende de Canadese regisseur een Oscarnominatie met het donkere en zorgvuldig gelaagde Incendies. Drie jaar later zette hij zichzelf met Prisoners ook bij het grote publiek definitief op de kaart. Sindsdien houdt Villeneuve er een druk werkschema op na. Goed nieuws voor de liefhebber, al blijft het uitzitten van een Villeneuve-film doorgaans geen eenvoudige opgave. De man deinst er niet voor terug om de kijker te choqueren met controversiële scènes zoals in de voorgenoemde films, maar net zo makkelijk distantieert hij zich van zijn publiek met een complex en verwarrend plot, getuige Enemy. Ondanks Villeneuves rijzende ster zijn er in Sicario nog geen concessies richting publiek te bekennen. De film richt zijn pijlen op de bloederige oorlog tussen de Amerikaanse overheid en de Mexicaanse drugskartels. Vanaf de bloedstollend intense openingsscène wordt al direct duidelijk dat Villeneuve nog steeds niet van plan is om de kijker bij het handje te nemen. Gelukkig maar.
Sicario valt in de eerste plaats te omschrijven als een, zoals ze dat in het Engels noemen, procedural thriller. Niet dat er geen onderliggend gedachtegoed te bespeuren valt, maar de film brengt vooral nauwlettend verslag uit van de activiteiten van in dit geval een militaire eenheid in hun strijd tegen drugscriminaliteit. FBI-agente Kate Macer wordt gerekruteerd in een speciale overheidselite-eenheid om een invloedrijke Mexicaanse drugsbaas op te sporen. Het klinkt wellicht als een wat rechtlijnige opzet, maar door zowel de kijker als de protagonist continu in het ongewisse te houden over een groot gedeelte van de missie blijft er gaandeweg nog genoeg ruimte over voor verrassingen. Dat het plot uiteindelijk net iets ingewikkelder in elkaar blijkt te steken dan verwacht wordt dan ook gauw duidelijk, maar waar Sicario het vooral van moet hebben is zijn ijzersterke spanningsopbouw.
