Een Noorse familie met een alternatieve leefstijl komt voor enkele grote veranderingen te staan.
Op een kleine boerderij in de bossen van Noorwegen streeft de familie Payne naar een vrij en wild bestaan. Maar na een tragische gebeurtenis worden zij gedwongen om hun idyllische boerderij in te wisselen voor de verwachtingen van de moderne maatschappij.
Regie: Silje Evensmo Jacobsen | Speelduur: 84 minuten | Jaar: 2024
A New Kind of Wilderness verbergt zijn regie. Vanzelfsprekend heeft documentairemaker Silje Evensmo Jacobsen nagedacht welke dingen ze wilde filmen en hoe, natuurlijk zijn in de montage duidelijk keuzes gemaakt en uiteraard wordt zeer doelbewust muziek ingezet. Maar er is nooit een moment waarop Jacobsen met de geportretteerde familie in gesprek gaat, terwijl dat wel volop moet zijn gebeurd. De hardop uitgesproken gedachten van deze mensen zijn vermoedelijk antwoorden op vragen van Jacobsen, maar die krijgen we bewust niet te horen. Jacobsen positioneert zich constant als onzichtbare observator.
De enige keer dat er duidelijk sprake is van sturende regie, is wanneer op amateurbeelden te horen is hoe de filmende Maria haar jonge zoontje aanmoedigt om een boom te knuffelen, waarna hij dat prompt doet. Een aandoenlijk tafereel, maar het bevat ook iets ongemakkelijks. Het jongetje doet dit niet vanuit zichzelf, maar enkel omdat zijn moeder dat wil. Dergelijke 'acteursregie' lijkt niet anders dan wanneer ze haar kinderen zou vragen te lachen voor een foto. Maar het moment is enigszins tekenend voor de situatie, omdat deze uiting van liefde voor de natuur min of meer wordt opgelegd.
Een gezin streeft naar een wild en vrij bestaan, maar een tragische wending dwingt hen om zich aan te passen aan de hedendaagse maatschappij.
