in Featured
In onze rubriek 'Carrièremissers' gaan we dieper in op bepaalde keuzes van acteurs/actrices die achteraf gezien toch nieuwsgierig maken. Vandaag is het de beurt aan een artiest, Michael Jackson.
Het is tegenwoordig haast onmogelijk om iemand anders dan David Bowie voor te stellen in de rol van Goblin King Jareth uit de klassieke film Labyrinth (1986).
Toch werd de rol ooit bijna aan Jackson gegeven. Maker Jim Henson wilde Jareth oorspronkelijk als een marionet die leek op zijn ondergeschikten.
Uiteindelijk besloot hij er een meer menselijk personage van te maken en ging nog verder met het idee om een rockster te casten zodat er gezongen kon worden. Namen als Prince, Sting en Mick Jagger passeerden de revue, maar de grootste kanshebbers waren Bowie en Jackson.
Hoewel 'The King Of Pop' zijn acteertalenten al had bewezen in de iconische muziekvideo's voor Thriller en Billie Jean, ten tijde op het hoogtepunt van zijn succes was en de absolute voorkeur genoot van de studio, vond Henson dat hij te kinderlijk overkwam op het scherm.
Eerste ontmoeting was backstage
De volwassenheid van Bowie sprak de regisseur meer aan, maar het duurde twee jaar voordat hij de superster kon overhalen de rol aan te nemen. Door voortdurend kopieën van het script naar hem te blijven sturen, stemde Bowie uiteindelijk in.
Hij belichaamde volwassenheid, seksualiteit en gevaar en hiermee werd de Goblin King één van de grootste fantasieschurken in de bioscoop.
Het was dat constante gevoel van dreiging wat Jackson waarschijnlijk nooit had kunnen overbrengen, dus voor de verandering is het eens fijn te lezen dat een regisseur de strijd heeft 'gewonnen' van de studiobazen.
Het is tegenwoordig haast onmogelijk om iemand anders dan David Bowie voor te stellen in de rol van Goblin King Jareth uit de klassieke film Labyrinth (1986).
Toch werd de rol ooit bijna aan Jackson gegeven. Maker Jim Henson wilde Jareth oorspronkelijk als een marionet die leek op zijn ondergeschikten.
Uiteindelijk besloot hij er een meer menselijk personage van te maken en ging nog verder met het idee om een rockster te casten zodat er gezongen kon worden. Namen als Prince, Sting en Mick Jagger passeerden de revue, maar de grootste kanshebbers waren Bowie en Jackson.
Hoewel 'The King Of Pop' zijn acteertalenten al had bewezen in de iconische muziekvideo's voor Thriller en Billie Jean, ten tijde op het hoogtepunt van zijn succes was en de absolute voorkeur genoot van de studio, vond Henson dat hij te kinderlijk overkwam op het scherm.
Eerste ontmoeting was backstage
De volwassenheid van Bowie sprak de regisseur meer aan, maar het duurde twee jaar voordat hij de superster kon overhalen de rol aan te nemen. Door voortdurend kopieën van het script naar hem te blijven sturen, stemde Bowie uiteindelijk in.
Hij belichaamde volwassenheid, seksualiteit en gevaar en hiermee werd de Goblin King één van de grootste fantasieschurken in de bioscoop.
Het was dat constante gevoel van dreiging wat Jackson waarschijnlijk nooit had kunnen overbrengen, dus voor de verandering is het eens fijn te lezen dat een regisseur de strijd heeft 'gewonnen' van de studiobazen.
