[header]In haar veelbelovende debuut voert Andrea Arnold langzaam de spanning op terwijl de kijker langzamerhand steeds meer te weten komt over de ware motivatie achter de handelingen van surveillancemedewerkster Jackie, nadat zij op een dag op één van haar monitoren een schim uit een traumatisch verleden herkent.[/header]Regie: Andrea Arnold | Cast: Kate Dickie (Jackie), Tony Curran (Clyde) e.a. | Speelduur: 113 minuten | Jaar: 2006
De excentrieke Deen Lars von Trier is ervan overtuigd dat uit beperkingen creativiteit ontstaat, en vanuit die gedachte zette hij het experimentele project The Advance Party op. Drie regisseurs kregen van hem een aantal blaadjes met korte beschrijvingen van zeven personages. Alle drie regisseurs, Andrea Arnold, Morag McKinnon en Mikkel Noergaard, moesten een film maken met dezelfde zeven figuren, dezelfde acteurs in die rollen, dezelfde opnametijd en Glasgow als plaats van handeling.
Zelf mochten ze de ontwikkelingen van de karakters van de personages en hun onderlinge relaties bedenken, en die konden per film geheel anders zijn. Voormalig soapactrice Andrea Arnold, die in 2003 een Oscar won voor haar korte film Wasp, besloot als eerste naar voren te stappen. Arnold situeerde haar verhaal in en rondom de beruchte flats van Red Road, één van de minste buurten van Glasgow. Jackie is een eenzame vrouw die voor haar werk naar vijfendertig surveillancemonitors kijkt, waarop beelden van Red Road te zien zijn. Op een dag ziet ze ene Clyde op haar monitors verschijnen, die zonder het te weten iets te maken heeft met haar traumatische verleden. Na hem een tijdje geobserveerd te hebben zoekt Jackie vergaand contact met de man.
Arnold laat heel rustig haar verhaal ontvouwen, waarbij langzaam duidelijk wordt wat Jackie in het verleden heeft meegemaakt en wat die Clyde daarmee te maken heeft. Door het mondjesmaat onthullen van informatie de onheilspellende setting ontstaat een ongemakkelijke spanning. De specifieke soort spanningsopbouw, het menselijke drama dat daar aan ten grondslag ligt en de vele videobeelden doen al snel denken aan Hanekes Caché. Red Road is echter minder cynisch, Arnold draagt haar personages een wat warmer hart toe dan Haneke en heeft meer vertrouwen in de goedheid van de mens. En beklemmend drama dat van begin tot eind weet te boeien en een veelbelovend debuut is.
[rating 4]
