Vulture riep Avengers: Endgame onlangs uit tot 'slechtste film van het decennium'. Natuurlijk puur voor de clicks (andere media namen het bericht veelvuldig over - ja, ook wij), want hele sterke argumenten heeft de site niet echt. Dit is dan ook waarom Avengers: Endgame absoluut niet de 'slechtste film van dit decennium' is.

Bekijk de afbeelding
In het stuk trekt Vulture min of meer van leer tegen de commercie rond Avengers: Endgame. De filmindustrie is natuurlijk niets voor niets een industrie. Net als elke studio, probeert Marvel (lees: Disney) zoveel mogelijk geld binnen te harken tegen een zo laag mogelijke investering. Voor Endgame werden kosten noch moeite gespaard (het budget van de film wordt geschat op 350 miljoen dollar).

Hiermee doet Vulture echter de bedrijfsprestatie van Marvel tekort. Het managen van zo'n grote franchise - en het opleveren van films met een consistente kwaliteit, waardering en ontvangst - is geen eenvoudige taak. Het is misschien overdreven om Kevin Feige, de architect van het Marvel Cinematic Universe, daarvoor te verafgoden, maar hij heeft wel iets neergezet wat een andere producent nog nooit eerder is gelukt.

Bekijk de afbeelding
Het geheime recept
Hoe bereik je een succesvolle franchise? Door op 'safe' te spelen. Dat klinkt een beetje negatief, maar is het niet. Feige heeft duidelijk veel kennis van en een grote voorliefde voor het bronmateriaal, en toont zich met zijn filmuniversum loyaal richting de fans. Die loyaliteit werkt beide kanten op: Marvel stelt bijna nooit écht teleur, en de fans vullen de bioscoopstoelen telkens weer. Natuurlijk zal niet elk hoofdstuk bij iedereen evenveel indruk achterlaten, maar aan de groeiende box office-opbrengsten te zien keren veruit de meeste fans toch weer terug.

Dat zegt ook het een en ander of het interne bedrijfsproces. Géén studiobonzen die niet tevreden zijn met de door het regisseur opgeleverde product en dan maar besluiten om zelf een versie in elkaar te zetten. Dat gebeurt misschien wel achter de schermen, maar het lijkt er eerder op dat Feige vooral aan de voorkant zijn verwachtingen duidelijk maakt. Werkt hij daarom bewust met relatief onbekende regisseurs? Wie weet. Een ingehuurde regisseur zal niet zomaar route B op kunnen gaan als Feige route A voor ogen heeft: alle films moeten immers aansluiten op elkaar.

Bekijk de afbeelding
Universeel geliefd
Terug naar Vulture. De site heeft dankzij deze actie de nodige aandacht gehad (achter deze actie zullen vast géén commerciële belangen zitten). In het stuk heeft Vulture onder meer commentaar op de kwaliteit, structuur en emoties in de film. Bij Marvel zouden deze ondergeschikt zijn aan de commerciële doelen, zo meent de site. Trekt een film werkelijk zoveel bezoekers als al deze elementen zwaar onvoldoende zouden zijn? Dat lijkt me niet.

Endgame bouwt voort op ruim een decennium aan kijkervaring. Fans hebben de helden in de loop der jaren leren kennen, en zijn van hen gaan houden. Hoewel we niet hoeven te doen alsof Endgame een ontzettend zware dramafilm is, waren bijvoorbeeld de opofferingen van franchisepilaren als Iron Man en Black Widow toch wel tranentrekmomentjes voor veel fans. Dat er niet aan elk personage evenveel aandacht besteed kan worden, is logisch in zo'n groot ensembleproduct. Op dat gebied moesten de makers simpelweg keuzes maken om de speelduur nog enigszins behapbaar te houden.

Endgame moet in dat kader ook niet worden gezien als losstaande film, maar als voortzetting van een 22 films durend verhaal. Vulture vindt dat het tijdreizen in de film ook te gretig gebruikt werd voor de nodige fanservice. Hoewel ik vind dat die grapjes en knipogen iets te overdreven waren, mag Endgame ook gezien worden als viering van de reis die Marvel samen met zijn fans heeft gemaakt. Wat is er dan mis met een gave of geinige verwijzing hier en daar naar de eerdere films of comics?

Bekijk de afbeelding
Kritische blik
Is er dan niets op Endgame aan te werken? Natuurlijk wel. Net als elke film, heeft ook Endgame zo zijn zwakheden. Wat die minpunten precies zijn, is natuurlijk een subjectieve vraag. De ene kijker valt misschien over de vrij summiere introductie van Captain Marvel aan de Avengers, de andere heeft misschien helemaal niets met zo'n grote CGI-veldslag. In mijn recensie voor Avengers: Endgame heb ik mijn beoordeling van de film proberen te onderbouwen.

Ik moet in dit kader ook eerlijk bekennen dat ik Avengers: Infinity War (2018) beter vind (voor mij is Infinity War een 9 waard, en Endgame een 7). De gevechten in die film zijn naar mijn mening visueel aantrekkelijker, en het totaal is overzichtelijker en netter gepolijst. Dat de focus eens zo duidelijk op de vijand lag, in plaats van op de helden, vond ik ook sterk. Desondanks was Endgame voor mij zoals elke Marvel-film: een leuke avond uit met vrienden in de bioscoop. Soms hoeft film ook niets meer te zijn dan dat.

Conclusie

---

Vulture draagt misschien een aantal terechte kritiekpunten aan. Film blijft een subjectieve ervaring. De site legt echter op elke slak een kilo zout en lijkt vooral een afkeer te hebben van het businessmodel van populaire blockbusterfranchises. Avengers: Endgame heeft natuurlijk zijn zwakheden (en ik zou haast willen zeggen gelukkig, want dan kunnen we als filmliefhebbers tenminste nog leuke discussies met elkaar hebben), maar deze rechtvaardigen de (commercieel ingestoken) beslissing van Vulture om de film uit te roepen tot 'slechtste film van het decennium' niet. Daarvoor is Endgame simpelweg te populair, succesvol en geliefd onder fans. Endgame is in mijn ogen een waardige cumulatieve afsluiter van de Infinity Saga (Spider-Man: Far From Home is niets meer dan een toegift), en dus wat mij betreft absoluut niet de 'slechtste film van dit decennium'.

---

---