Een goede reden om het filmjaar 2016 definitief af te sluiten is de onophoudelijke stroom aan geliefde namen uit de film- en muziekwereld die ons zijn ontgaan. Hieronder hebben we een lijst samengesteld van de talenten die we dit jaar hebben verloren; sommigen door ouderdom, anderen onder tragische omstandigheden. Gelukkig kunnen we door de films en tv-series waarin ze hebben meegespeeld en die ze hebben gemaakt, blijven genieten van hun respectievelijke oeuvres.

Alan Rickman (21 februari 1946 - 14 januari 2016)


Filmfans over de hele wereld kregen begin dit jaar een grote schok te verduren toen ze vernamen dat alom gerespecteerd acteur Alan Rickman er niet meer was. Rickman, in zijn jonge jaren een grafisch ontwerper, keerde zich pas op 26-jarige leeftijd tot het vak van acteur, wat hij hierna zo'n 40 jaar volhield. Hij was niet alleen acteur in films en op het toneel, maar ontplooide zich gaandeweg ook als regisseur. Rickman vergaarde voor het eerst bekendheid bij het theaterpubliek als Vicomte de Valmont in Les Liaisons Dangereuses op Broadway, een rol die hem een Tony Award-nominatie opleverde.

Niet lang daarna werd hij echter wereldberoemd door zijn iconische rol als schurk Hans Gruber tegenover Bruce Willis in actieklassieker Die Hard uit 1988. Rickmans rol als schurk vormde de standaard voor filmschurken in de decennia die volgden. En hoewel hij als acteur vaak werd geprezen voor de manier waarop hij deze rollen drie dimensies wist te geven in verschillende films, speelde hij veel meer dan alleen 'bad guys'. Zo speelde hij een romantisch, cello spelende geest in Anthony Minghella's Truly Madly Deeply (1990), de nobele kolonel Brandon in Ang Lee's Sense and Sensibility, maar ook komische rollen in films zoals het geniale Galaxy Quest (1999), Dogma (zelfde jaar) en The Hitchhiker's Guide to the Galaxy uit 2005. Rollen als de 'doorsnee' man waren echter ook aan hem besteedt; zo speelde hij op voortreffelijke wijze rollen van gewone mannen in buitengewone situaties in de films Something the Lord Made (2004) en Snow Cake (2006). Zelfs een rol met zangelementen ging hem moeiteloos af, zoals we zagen in Tim Burtons Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street.

Iets wat niet onbenoemd mag blijven is natuurlijk Rickmans rol als Severus Snape in de acht Harry Potter-films die de box-office kraakten in het nieuwe millennium. Met zijn magnifieke stem en heerlijk sarcastische toon wist Rickman het personage uit J.K. Rowlings boeken tot leven te brengen, en gaf hij de met fantasie doorspekte films het nodige 'gewicht'. Rickmans rol werd onlangs nog door lezers van Empire Magazine verkozen tot het meest geliefde personage uit de franchise.

Vreemd genoeg werd de geprezen Rickman nooit genomineerd voor een Oscar. Wel wist hij (onder andere) meerdere BAFTA-nominaties binnen te slepen (hij won er één) en won hij een Golden Globe voor zijn rol in de miniserie Rasputin (1997).

Alan Rickman stierf op 69-jarige leeftijd na een kort gevecht met alvleesklierkanker.

Anton Yelchin (11 maart 1989 - 19 juni 2016)


Zoals we door de jaren wel vaker hebben meegemaakt, is het vooral de dood van jongere acteurs die ons als filmfans het meest raakt. De Amerikaans/Russische Anton Yelchin was dit jaar helaas de nieuwste toevoeging aan het rijtje acteurs die ons te vroeg zij ontgaan. De in 1989 geboren Yelchin stond bij grote publiek vooral bekend om zijn rol als Pavel Chekov in de drie delen van de Star Trek-rebootreeks (waaronder het dit jaar verschenen Star Trek Beyond), maar werd ook in de filmindustrie geroemd voor zijn diepere rollen in films als Like Crazy.

Yelchin werd geboren in Leningrad, maar verhuisde als kind met zijn ouders naar de Verenigde Staten. Hij begon niet lang daarna te acteren, en maakte op jonge leeftijd zijn opwachting in Hollywood-producties zoals Along Came a Spider en Hearts in Atlantis (beide uit 2001). Deze rollen, alsmede zijn aandeel in Steven Spielbergs miniserie Taken, brachten hem onder de aandacht bij de grote casting directors. Dit zorgde ervoor dat hij uiteenlopende rollen kreeg in films zoals Charlie Bartlett (2007), Terminator Salvation (2009), Fright Night (2011), The Smurfs (2011), Only Lovers Left Alive (2013) en het kritisch bejubelde Green Room, een film die eerder dit jaar verscheen (maar helaas geen Nederlandse bioscooprelease kreeg).

In de ochtend van 19 juni 2016 werd Yelchin door zijn vrienden dood aangetroffen. Hij zat geklemd tussen zijn Jeep en een betonnen muur buiten zijn huis in Californië, na een nog steeds niet volledig opgehelderd ongeluk.

Anton Yelchin werd 27 jaar oud.

Prince (7 juni 1958 - 21 april 2016)


De filmografie van Prince valt natuurlijk in het niet tegenover zijn discografie, maar dat neemt niet weg dat de wereldberoemde zanger zijn sporen heeft achtergelaten in Hollywood. Net als zijn collega-muzieksterren Madonna, David Bowie en Michael Jackson, acteerde ook Prince met variërend succes in verscheidene films.

De fotogenieke en flamboyante Prince Rogers Nelson wilde al sinds het begin van zijn muziekcarrière in films meespelen, maar dat ging gezien zijn androgyne uiterlijk niet zo makkelijk als je zou denken. Hij maakte voor het eerst zijn opwachting in een film toen hij doorbrak als popster met zijn album Purple Rain, wat resulteerde in de semi-autobiografische film met dezelfde titel. De film, die werd geregisseerd door Albert Magnoli, was een enorm succes in 1984 (en erna) en bezorgde Prince een Oscar voor Beste Muziek.

Na het succes van Purple Rain kroop Prince achter de camera om de ambitieuze zwart-wit musical Under the Cherry Moon te regisseren. In de film zien we Prince acteren, zingen en dansen en speelt hij een gigolo die aan de Franse kust een rijke dame (Kristin Scott Thomas in haar eerste grote rol) probeert te verleiden. De film bleek zowel bij critici als het publiek een flop.

Prince gaf echter niet op. Met Graffiti Bridge, een vervolg op Purple Rain, probeerde hij zijn eerdere succes te evenaren, maar faalde jammerlijk. Prince 'won' voor de film Razzie Awards voor Slechtste Scenarist, Slechtste Acteur en Slechtste Liedje. Het falen van Graffitti Bridge betekende ook gelijk het einde van Prince's Hollywood-loopbaan.

Ondanks het feit dat een acteercarrière er voor Prince niet in zat, is zijn invloed op films enorm. Zijn liedjes en muziek waren volgens IMDb te horen in 166 films, en in 2007 won hij nog een Golden Globe voor een lied dat hij schreef voor animatiefilm Happy Feet. Iets wat ook niet onbenoemd mag blijven, is zijn muziek voor Tim Burtons Batman (1989), waarvan miljoenen albums werden verkocht.

David Bowie (8 januari 1947 - 10 januari 2016)


In tegenstelling tot Prince had David Bowie wel serieus genomen als filmacteur. Zijn talent voor het vak kwam echter niet geheel onverwacht, gezien de door hem als muzikant gecreëerde persoonlijkheden Ziggy Stardust, Aladdin Sane en The Thin White Duke.

Bowie maakte zijn acteerdebuut in Nicolas Roegs scifi-klassieker The Man Who Fell To Earth uit 1976. De film werd bij de oorspronkelijke release niet bepaald warm onthaald, maar ruim vier decennia later wordt de film geprezen als een baanbrekend werk. Een aantal jaren daarna was Bowie te zien in Nagisa Oshima's ondergewaardeerde en weinig bekeken WWII-dramafilm Merry Christmas Mr. Lawrence (1983), een film die meedong naar de Gouden Palm in Cannes. Datzelfde jaar speelde hij ook mee in Tony Scotts regiedebuut The Hunger, waarin hij samen met Catherina Deneuve een vampierkoppel speelde.

De meest geliefde film waar Bowie in meespeelde is waarschijnlijk Jim Hensons familiefilm Labyrinth uit 1986. In deze film speelde Bowie de iconische rol van Jareth the Goblin King. En hoewel ook die film de kassa's niet liet kraken, heeft de film tot op de dag van vandaag een grote schare fans. Andere notabele rollen van Bowie zijn die van Pontius Pilatus in Martin Scorsese's The Last Temptation of Christ (1988), Andy Warhol in Julian Schnabels Basquiat (1996) en Nikola Tesla in Christopher Nolans The Prestige (2006).

Michael Cimino (3 februari 1939 - 2 juli 2016)


Michael Cimino, de regisseur die twee Oscars won voor zijn weergaloze film The Deer Hunter (1078) overleed eerder dit jaar op 77-jarige leeftijd. Cimino maakte zijn regiedebuut met de film Thunderbolt and Lightfoot (1974), waarin Clint Eastwood een van zijn meest geprezen rollen speelde, vergezeld door een piepjonge Jeff Bridges. Het was echter The Deer Hunter die hem naar de top van Hollywood bracht (hij kreeg een derde Oscar-nominatie voor het script van de film met Robert De Niro en Christopher Walken).

De zo veelbelovende carrière van Cimino implodeerde niet lang daarna toen hij zich waagde aan het epos Heaven's Gate, een 219 minuten durende, peperdure productie over het koloniseren van West-Amerika. Door het prijskaartje van de film, de slechte kritieken en de onwelwillendheid van bioscopen om een dergelijk lange film te vertonen, zorgde Heaven's Gate zelfs voor de ondergang van studio United Artists. De film werd in 1981 alsnog uitgebracht in een verkorte versie, maar wist geen publiek te vinden.

Na het debacle van Heaven's Gate kwam Cimino met moeite nog aan de bak in Hollywood. Hij maakte erna nog films zoals Year of the Dragon (1985), The Sicilian (1987), Desperate Hours (1990), The Sunchaser (1996) en een segment van To Each His Own Cinema uit 2007.

Garry Marshall (13 november 1934 - 19 juli 2016)


Hollywood-legende Garry Marshall overleed ruim een half jaar geleden op 81-jarige na complicaties ten gevolge van een beroerte en longontsteking. De in New York geboren Marshall maakte als regisseur 18 films, waaronder grote hits zoals Pretty Woman, Beaches, Overboard en The Princess Diaries.

Zijn illustere carrière begon toen hij als schrijver aan het eind van de jaren '50 werkte aan The Tonight Show. Eenmaal doorgebroken, kreeg hij faam als bedenker en scenarist van een groot aantal tv-series, waaronder The Dick Van Dyke Show, Happy Days en Mork & Mindy.

Marshalls talenten beperkten zich echter niet tot achter de schermen. Als acteur maakte hij zijn opwachting in films en series zoals A League of Their Own, Hocus Pocus en Murphy Brown.

Gene Wilder (11 juni 1933 - 29 augustus 2016)


Gene Wilder, de briljante komiek die verschillende memorabele en iconische rollen speelde in met name films uit de jaren '70 en '80, overleed afgelopen zomer aan de gevolgen van Alzheimer. Wilders beste rollen kwamen voort uit samenwerkingen met regisseur Mel Brooks. Samen waren ze verantwoordelijk voor komische meesterwerken als The Producers, Young Frankenstein en Blazing Saddles. Bij de meeste mensen zal hij echter vooral herinnerd worden als de mysterieuze snoeptycoon Willy Wonka in Willy Wonka and the Chocolate Factory, de verfilming van Roald Dahls beroemde kinderboek.

In de jaren na Willy Wonka and the Chocolate Factory was Wilder te zien in een groot aantal andere komedies, waaronder een aantal met Richard Pryor (denk aan o.a. Stir Crazy en Silver Streak), maar ook als soloster in The Adventires of Sherlock Holmes' Smarter Brother en The World's Greatest Lover, een film die hij zelf regisseerde.

Gene Wilder werd 83 jaar oud.

Carrie Fisher (21 oktober 1956 - 27 december 2016)


Carrie Fisher, de actrice die het meest bekend stond om haar rol als Princess Leia in de Star Wars-films en nooit een blad voor haar mond over de kunstmatigheid van het leven als een beroemdheid, overleed slechts een paar dagen voor het einde van het jaar op 60-jarige leeftijd. Haar dood kwam slechts een aantal dagen nadat ze een hartaanval kreeg tijdens een vlucht van Londen naar Los Angeles.

Fisher maakte in 1975 haar filmdebuut in de comedy Shampoo naast Warren Beatty en Goldie Hawn, maar werd een ster na haar rol als Leia in A New Hope, de eerste Star Wars-film uit 1977. De franchise veranderde Hollywood en de manier waarop we naar films kijken, en Fisher speelde de rol daarna nog drie keer, waaronder in Star Wars: The Force Awakens uit 2015.

De acteercarrière van Carrie Fisher bleef echter niet beperkt tot Star Wars. Zo speelde ze rollen in films als The Blues Brothers, Hannah and her Sisters, The 'Burbs en [When Harry Met Sally. Als scenarist was ze verantwoordelijk voor het script van Postcards from the Edge, een film met Meryl Streep en Shirley MacLaine. Achter de schermen werkte Fisher ook als 'scriptdokter', en was ze verantwoordelijk voor revisies en dialogen van de scenario's van o.a. The River Wild, Last Action Hero, Hook, Outbreak, Lethal Weapon 3 en George Lucas' Star Wars-prequels.

In de latere jaren van haar loopbaan kampte Fisher met een drugsverslaving, waar ze met veel zelfspot uitvoerig over schreef in haar boeken. De laatste jaren was Fisher echter volledig nuchter en was ze veelvuldig te zien in talkshows, waar ze zich kritisch uitliet over het Hollywood van tegenwoordig.

Voor fans is het interessant om te weten dat Fisher haar opnames voor Star Wars: Episode 8 had afgerond. We zien haar eind 2017 dus nog een laatste keer als Prncess Leia.

Debbie Reynolds (1 april 1932 - 28 december 2016)


Misschien nog schokkender dan het overlijden van Carrie Fisher, was de dood van haar moeder Debbie Reynolds nog geen 24 uur na haar dochter. Reynolds was bezig met de planning van Fishers begrafenis, toen ze werd getroffen door een beroerte die haar fataal werd.

Reynolds was in haar jongere jaren een ware superster. Na twee kleine rollen in Warner Bros.-producties en drie bijrollen in MGM-films, gaf studiobaas Louis B. Meyer haar de kans om een grote rol te spelen in filmklassieker Singin' in the Rain uit 1952, ondanks bezwaren van hoofdrolspeler Gene Kelly. Ze was op dat moment slechts 19 jaar oud en had weinig ervaring met dansen.

Na haar doorbraak in Singin' in the Rain, speelde ze diverse grote rollen in andere films en kreeg ze in 1964 een Oscar-nominatie voor haar ol in musical The Unsinkable Molly Brown. In 2015 werd Reynolds beloond met een ere-Oscar, maar ze bleek te ziek om de prijs persoonlijk in ontvangst te nemen. Ze kreeg dat jaar ook een oeuvreprijs van het Screen Actors Guild.

Reynolds was niet alleen een begenadigd actrice, maar scoorde ook goed als zangeres. Haar liedje Tammy uit de film Tammy and the Bachelor was een enorme hit in 1957. Haar eerste huwelijk was met zanger/acteur Eddie Fisher (die later trouwde met Elizabeth Taylor), met wie ze getrouwd was tussen 1955 en 1959 en twee kinderen kreeg: Carrie en Todd.

Kenny Baker (24 augustus 1934 - 13 augustus 2016)


Kenny Baker, de kleine grote Britse acteur (hij was 112 centimeter groot), overleed afgelopen augustus na langdurige gezondheidsproblemen. Hij werd 81 jaar oud. Baker staat bij het grote publiek natuurlijk vooral bekend om zijn rol als R2-D2 in de Star Wars-films. Met name in de oudere films had Baker de niet erg benijdbare taak om het geliefde robotje van binnenuit te bedienen, vaak in snikhete temperaturen.

Na zijn eerste opwachting als de droid in A New Hope, speelde hij hem ook in The Empire Strikes Back en Return of the Jedi, alsmede de prequels die tussen 1999 en 2005 verschenen. Bakers oeuvre is echter niet beperkt tot Star Wars; zo speelde hij ook rollen in The Elephant Man van David Lynch, Time Bandits van Terry Gilliam en Flash Gordon.

Baker werd als kind verteld dat hij niet lang te leven zou hebben wegens zijn fysieke gestalte. Die opmerking motiveerde hem echter om meer te maken van zijn leven, wat hem natuurlijk uitermate is gelukt.

Vilmos Zsigmond (16 juni 1930 - 1 januari 2016)


De in Hongarije geboren cinematograaf Vilmos Zsigmond, die een Oscar won voor zijn werk aan Close Encounters of the Third Kind en genomineerd werd voor The Deer Hunter, The River en The Black Dahlia, overleed op de eerste dag van 2016 op 85-jarige leeftijd. Zelfs in de laatste jaren van zijn leven werkte hij nog achter de camera.

Zsigmond was vijf decennia lang werkzaam in Hollywood en werkte naast de eerder genoemde films als cameraman aan films zoals Deliverance, The Ghost and the Darkness en door Robert Altman geregisseerde films als McCabe and Mrs. Miller en The Long Goodbye. Hij beschouwde het als het ultieme compliment dat geen van zijn films er hetzelfde uitzagen.

Zsigmond brak door na zijn samenwerking met de eerder genoemde Spielberg aan The Sugarland Express (1974), gevolgd door Brian De Palma's Obsession. En hoewel Close Encounters hem een Oscar opleverde, zou hij daarna nooit meer met Spielberg werken. Zsigmond gaf in die periode tijdens een interview aan dat hij ontevreden was over de samenwerking met de legendarische regisseur; hij voelde zich tijdens de opnames van Close Encounters niets meer dan een simpele cameraman.

Andere hoogtepunten uit de lange carrière van de cinematograaf zijn Martin Scorsese's documentaire The Last Waltz en De Palma's thriller Blow Out met John Travolta. Tijdens de jaren '80 rchtte Zsigmond zich met name op kleinere films, maar tegen het einde van dat decennium volgden grotere producties als George Millers The Witches of Eastwick, Jack Nicholsons Chinatown-sequel The Two Jakes en De Palma's megaflop The Bonfire of the Vanities.

In het nieuwe millennium werkte Vilmos Zsigmond gestaag verder. Zo schoot hij de beelden van Woody Allen-producties Melinda and Melinda, Cassandra's Dream en You Will meet a Tall Dark Stranger, alsmede The Black Dahlia 2006, zijn laatste samenwerking met De Palma..

Ook overleden in 2016:
Muhammad Ali atleet, When We Were Kings (17 januari 1942 - 3 juni 2016)
George Michael, zanger (25 juni 1963 - 25 december 2016)
Michael Massee; acteur, The Crow (1 september 1952 - 20 oktober 2016)
Zsa Zsa Gabor; actrice, Moulin Rouge (6 februari 1917 - 18 december 2016)
Robin Hardy; regisseur, The Wicker Man (2 oktober 1929 - 1 juli 2016)
Arthur Hiller; regisseur, Love Story (22 november 1923 - 17 augustus 2016)
Bud Spencer; acteur, They Call Me Trinity (31 oktober 1929 - 27 juni 2016)
Bernard Fox; acteur, Bewitched (serie) (11 mei 1927 - 14 december 2016)
Alan Thicke; acteur, Growing Pains (1 maart 1947 - 13 december 2016)
Joe Alaskey; stem-acteur, Looney Tunes (17 april 1952 - 3 februari 2016)
Billy Chapin; acteur, The Night of the Hunter (28 december 1943 - 2 december 2016)
Andrew Sachs; acteur, Fawlty Towers (7 april 1930 - 23 november 2016)
Abe Vigoda; acteur, The Godfather (24 februari 1921 - 26 januari 2016)
George Gaynes; acteur, Police Academy (3 mei 1917 - 15 februari 2016)
Angus Scrimm; acteur, Phantasm (19 augustus 1926 - 9 januari 2016)
George Kennedy; acteur, Cool Hand Luke (18 februari 1925 - 28 februari 2016)
Van Williams; acteur, The Green Hornet (serie) (27 februari 1934 - 28 november 2016)
Garry Shandling; acteur, The Larry Sanders Show (29 november 1949 - 24 maart 2016)
Burt Kwouk; acteur, Goldfinger (18 juli 1930 - 24 mei 2016)
Peter Shaffer; scenarist, Amadeus (15 mei 1926 - 6 juni 2016)
Margaret Whitton; actrice, Major League (30 november 1949 - 4 december 2016)
Theresa Saldana; actrice, Raging Bull (20 augustus 1954 - 6 juni 2016)
Madeleine Lebeau; actrice, Casablanca (10 juni 1923 - 1 mei 2016)
Fritz Weaver; acteur, Star Trek: Deep Space Nine (19 januari 1926 - 26 november 2016)
Richard Libertini; acteur, Fletch (21 mei 1933 - 7 januari 2016)
Ron Lester; acteur, Varsity Blues (4 augustus 1970 - 17 juni 2016)
Florence Henderson; actrice, The Brady Bynch (14 februari 1934 - 24 november 2016)
Patty Duke; actrice, The Miracle Worker (14 december 1946 - 29 maart 2016)
Ron Glass; acteur, Firefly (10 juli 1945 - 25 november 2016)
Robert Vaughn; acteur, The Man From U.N.C.L.E. (serie) (22 november 1932 - 11 november 2016)
Steven Hill; acteur, Law & Order (24 februari 1922 - 23 augustus 2016)
Leonard Cohen; zanger (21 september 1934 - 7 november 2016)
Julie Gregg; actrice, The Godfather (24 januari 1937 - 7 november 2016)
Doris Roberts; actrice, Everybody Loves Raymond (4 november 1925 - 17 april 2016)
Charmiane Carr; actrice, The Sound of Music (27 december 1942 - 17 september 2016)
Alexis Arquette; actrice, The Wedding Singer (28 juli 1969 - 11 september 2016)
Noel Neill; actrice, Adventures of Superman (25 november 1920 - 3 juli 2016)