Het scenario werd geschreven in 2006, tijdens een ziekenhuisopname van Von Trier vanwege een ernstige episode van klinische depressie. De film is sterk beïnvloed door zijn eigen strijd met depressie en angst.
Verhaal
Dafoe en Gainsbourg spelen in de film een getrouwd stel dat te maken krijgt met de tragische dood van hun babyzoon. Na dit verlies trekken ze zich terug in een hut in het bos om te rouwen, waar de man vreemde visioenen krijgt en de vrouw steeds gewelddadiger seksueel gedrag en sadomasochistische neigingen vertoont.
Het verhaal is opgedeeld in een proloog, vier hoofdstukken en een epiloog. Antichrist is de eerste film in Von Trier's informeel genaamde Depression Trilogy en werd gevolgd door Melancholia (2011) en Nymphomaniac (2013).
Filmfestival van Cannes
Antichrist ging in première op het Filmfestival van Cannes waar het een verdeelde reactie kreeg. Verschillende mensen verlieten voortijdig de zaal en minstens vier mensen vielen flauw tijdens de vertoning vanwege de expliciete gewelddadige scènes.
Tijdens de daaropvolgende persconferentie vroeg een journalist van de Daily Mail aan Von Trier om te rechtvaardigen waarom hij de film had gemaakt. De regisseur vond de vraag vreemd en zei: "Ik hoef mezelf niet te rechtvaardigen. Jullie zijn mijn gasten, niet andersom." Vervolgens beweerde hij de beste regisseur ter wereld te zijn.
Paniekaanval
Dit was niet de enige keer dat iemand een heftige reactie had op de film. Zo kreeg een New Yorker een paniekaanval tijdens een vertoning van Antichrist en op het Filmfestival van Toronto deed de film minstens één persoon overgeven.
Na de première op het Filmfestival van Cannes in 2009, waar Gainsbourg de prijs voor Beste Actrice won, kreeg de film onmiddellijk verdeelde reacties. Critici prezen over het algemeen de artistieke uitvoering, maar bleven sterk verdeeld over de inhoudelijke waarde.
Kijken?
Wil je Antichrist zien? Je kan de film bekijken op CineMember.