Er is van alles te zien op alweer de tiende editie van het Leiden Internationaal Film Festival, Er draait wat uit Azië (zoals de nieuwe Koreeda, Our Little Sister) en heel wat uit Europa, zoals de nominaties voor de LUX Filmprijs van het Europees Parlement. Lees hier onze uitgebreide blik op het programma. Maar wederom is het belangrijkste programma in Leiden de American Indie Competition, de publieksprijs van het festival. De onafhankelijke kleine film uit de VS werd door de jaren heen zo populair in Leiden dat het de hoofdmoot van het festival werd Wat zijn dit jaar de kanshebbers op de hoofdprijs?

Het begint in 2010 met de Iron Herring Competition, die geheel bestaat uit onafhankelijke Amerikaanse films. (Untitled) iss de eerste winnaar, uit een totale selectie van zes films. Het jaar daarna wint Avé, in 2012 wint Safety Not Guaranteed, het regiedebuut van Colin Trevorrow (die inmiddels de succesvolste film van 2015 maakte in de vorm van Jurassic World). In 2013 wordt de competitie uitgebreid en omgedoopt tot de American Indie Competition en in plaats van door een jury wordt de winnaar bepaald door het publiek. Short Term 12 en Whiplash gaan er in respectievelijk 2013 en 2014 met de hoofdprijs vandoor.

Welke onafhankelijke Amerikaanse film zal dit jaar de competitie winnen? Misschien wel Noah Baumbachs Mistess America, het spirituele vervolg op Frances Ha (want door Baumbach samen met hoofdrolspeelster Greta Gerwig geschreven). Of Me and Earl and the Dying Girl, de winnaar van zowel de jury- als de publieksprijs op het Amerikaanse Sundance Film Festival 2015. De fitnesskomedie Results maakt mogelijk ook kans, net als het door Spike Lee geproduceerde Cronies en de mysterieuze thriller The Gift.

The End of the Tour is ook een kanshebber. In 1996 publiceert David Foster Wallace (Jason Siegel) zijn Infinite Jest, inmiddels een klassieker van de Amerikaanse literatuur. Tijdens de laatste dagen van de tour ter promotie van het boek wordt hij vergezeld en geïnterviewd door David Lipsky (Jesse Eisenberg), voor Rolling Stone. De gesprekken tijdens deze roadtrip leveren een verrassend fascinerende film op, waar je Wallace of zijn boek niet voor hoeft te kennen. Zowel de conversaties over onder andere eenzaamheid, verslaving, beroemdheid en het schrijverschap als de soms ongemakkelijke spanning tussen schrijver en journalist is zeer boeiend.

Cop Car maakt waarschijnlijk iets minder kans op de publieksprijs. Niet dat er iets intrinsiek mis mee is, het is een degelijk gemaakte thriller met een simpel uitgangspunt die zijn beperkte ambities waarmaakt. Maar dat is nu eenmaal meestal niet het soort film dat dergelijke prijzen wint. Twee jongens lopen weg van huis in het open landschap van Colorado, vinden een verlaten politiewagen en rijden ermee vandoor. Het probleem: de auto was verlaten omdat de eigenaar een corrupte sheriff is die net een lijk aan het begraven was. Een voorspelbaar kat-en-muisspel is het logische gevolg, maar de spanning wordt wel lekker landerig opgebouwd, met mooie en soms onheilspellende luchten erboven.

Rosewater wint dan misschien weer eerder de prijs, simpelweg omdat dit soort 'serieuze' films over 'grote' onderwerpen nu eenmaal vaak als 'belangrijk' wordt gezien. Maziar Bahari is een Iraanse journalist die wordt gearresteerd en vier maanden ondervraagd en gemarteld nadat hij in 2009 protesten tegen de uitslag van de presidentiële verkiezingen filmde. Het officiële excuus is dat hij zogenaamd in contact zou zijn met een Amerikaanse spion, maar dat was eigenlijk een segment voor satirisch programma The Daily Show. Vandaar dat presentator Jon Stewart dit verhaal koos voor zijn debuut als filmregisseur. Steward, blijf bij je leest. De eerste helft roept interessante vragen op over Iran, maar komt daar na de arrestatie nauwelijks op terug en uiteindelijk komt Stewart niet veel verder dan iets in de trant van “goh, wat erg hè, wat daar allemaal in Iran gebeurt”.

Kijk voor meer informatie en kaartjes op de website van het festival.