Op de BBC zijn met regelmaat goede klassiekers te zien, alleen moet je soms wat eerder je bed uit of later opblijven. Voor de vroege vogels is zaterdagochtend War and Peace te zien, een grootse productie met in de hoofdrollen Audrey Hepburn, Mel Ferrer en Henry Fonda.

Het grootste deel van Europa is in 1805 veroverd door de troepen van Napoleon Bonaparte. In Moskou houdt men er rekening mee dat het Franse leger hun kant op kan komen en veel mannen hebben dienst genomen in het leger. Pierre, de onwettige zoon van graaf Bezoechov, keert terug van Parijs en ontmoet zijn oude vriend Nikolaj Rostov, vrouw Nataly en hun mooie dochter Natasja Rostova. Pierre trouwt met de onbetrouwbare Helena en Natasja krijgt iets met Andrej terwijl de oorlog uitbreekt. Zij zijn verloofd, maar tijdens zijn afwezigheid aan het front laat Natasja haar oog op een getrouwde man vallen genaamd Anatol. Als hun plannen om samen weg te lopen uitlekken, wordt Natasja gezien als een slet.

Het lijken misschien veel verhaallijnen om te volgen maar het de roman van Tolstoj waar het op werd gebaseerd is meer dan duizend bladzijden lang. Er werd dus behoorlijk in gesneden en gekozen om de verhaallijnen van Natasja, Pierre en Andrej centraal te stellen. In het boek komen ook andere verhaallijnen voor, die in de film niet te zien zijn. Dat is echter niet erg, want de sfeer van het boek en de belangrijkste verhaallijnen komen met deze drie wel aan bod. Bovendien is de film met een speelduur van 205 minuten lang genoeg geworden en was het werkelijk niet mogelijk geweest andere verhaallijnen erin te proppen, zonder er een miniserie van te maken.

Audrey Hepburn was de voornaamste keuze voor de rol van Natasja en kreeg hiervoor een salaris van 350.000 dollar, het hoogste salaris dat een actrice tot die tijd ontving. Ook kreeg ze veel inspraak in welke crew en acteurs aangenomen moesten worden en werd haar toenmalige echtgenoot Mel Ferrer gecast als Andrej.

Dus hoe komt dit hele epos uit de verf? Er zitten een hoop minpunten aan, waardoor het niet de klassieker is geworden die het had kunnen zijn. Zo is Mel Ferrer totaal niet overtuigend en is er maar weinig chemie tussen hem en Hepburn. Fonda doet het beter als Pierre, maar heeft wel te maken met een aantal van de meest tenenkrommende dialogen. Storend vond ik zelf ook hoe duidelijk het was, dat de acteurs (op eentje na) niet op echte paarden zitten. Er zitten aardig wat paardscènes in en bij allen zitten de hoofdrolspelers op mechanische beesten. Aan de andere kant heeft het geheel aardig de essentie van het boek van Tolstoj weergegeven, al doet het er eigenlijk ook weer geen recht aan. Maar dat is moeilijk met een boek van die omvang met zoveel personages. King Vidor heeft zijn best gedaan en de aankleding en de actiescènes (die in het tweede deel van de film zitten) zijn uitstekend gedaan. Maar de voornaamste reden, dat het de speelduur door boeiend blijft is door de ontzettend charmante verschijning van Hepburn. Niemand had beter alle elementen van Natasja zo weten neer te zetten als zij dat doet. Zonder haar was het een mooi aangekleed langdradig geheel geworden, Hepburn weet het naar een hoger niveau te tillen en maakt het ook vandaag de dag het kijken waard.

Er waren indertijd grootse verwachtingen van War and Peace en die heeft het niet waar kunnen maken. Een verfilming als Gone with the Wind of Doctor Zhivago is het niet geworden. Maar het is vooral dankzij Hepburn wel een film, die de moeite waard is. Zelfs als je daarvoor op een zaterdag vroeg moet opstaan.