Martín Rejtman wordt gezien als een van de grondleggers van de Nieuwe Argentijnse Cinema. Na tien jaar afwezigheid is hij weer terug met een nieuwe speelfilm: Dos Disparos. Filmtotaal sprak de filmmaker tijdens het IFFR over het belang van geluid, inspiratie en zijn liefde voor het festival in Rotterdam.

Hoe kwam je op het idee voor Dos Disparos?

"Een vriend van me wees een keer naar een man die we zagen lopen en zei: 'Hij schoot zichzelf twee keer en heeft het overleefd.' Dat bleef me bij en dat was een van de elementen die ik gebruikte. Het is niet dat ik een idee in gedachten heb en daar dan een script over schrijf. Ik bouw het op uit allerlei personages en situaties. Ik wilde eigenlijk een film maken zonder humor, maar dat is me niet gelukt. De humor sloop er toch in."

Hoe was het om na zoveel jaar weer een speelfilm te maken?

"In de tussentijd had ik wel een tv-film en een documentaire gemaakt, maar dat is anders. Bij een speelfilm heb je een grote crew en breng je veel tijd samen door. Je vormt even een familie en het was fijn dat weer te ervaren. Het is eigenlijk per toeval dat het er tien jaar niet van kwam om weer een lange speelfilm te maken. Ik zie mezelf als iemand die films maakt, wanneer het op mijn pad komt. Als het gebeurt door een samenloop van omstandigheden, dan vind ik het leuk om te doen. Maar het is niet dat ik het maken van langspeelfilms het meest waardevolle vind om te doen. Het heeft allemaal wat."

In Dos Disparos ligt een sterke nadruk op het geluid. Schrijf je scripts met dit in gedachten?

"Als ik het script schrijf, weet ik precies welk geluid ik overal wil toevoegen. Ik vind geluid nog belangrijker dan wat je ziet. Als de kwaliteit van je geluid goed is, kan het een scène leven inblazen. Het geluid mixen is een van mijn favoriete elementen van het maken van films. Het is een van de momenten dat je de kans krijgt om je film te herschrijven en elementen toe te voegen. Je kunt dat doen als je een film opneemt, als je monteert en als je het geluid toevoegt."

Je hebt met sommige acteurs zoals Susana Pampin al vaker samengewerkt. Wat vind je fijn aan de samenwerking met hen?

"Toen ik het script schreef, heb ik de rol van Susana voor haar geschreven. Het is de derde keer dat ik met haar samenwerk en ik vind haar een geweldige actrice. Maar wat een belangrijk aspect vormt, is dat ik niet makkelijk ben voor alle acteurs om mee te werken omdat ik erg low key te werk ga en minder met ze doe dan ze gewend zijn van andere regisseurs. Ik vind het fijn om met acteurs te werken die dat begrijpen. Werken met nieuwe acteurs vormt daarom vaak een uitdaging voor me. Voor Dos Disparos werkte ik ook met een paar nieuwe acteurs en dat ging goed. Maar ik houd ervan te werken met acteurs van wie ik van tevoren weet dat ze mijn manier van werken begrijpen."

Je bent nu al een paar keer op het IFFR geweest met je werk. Hoe vind je het om hier weer terug te zijn?

"Ik ben het filmfestival van Rotterdam heel dankbaar, omdat ze mijn werk vanaf het allereerste begin hebben gesteund. Ik voel me hier altijd welkom en helemaal thuis. Het leukste vind ik de manier waarop het publiek betrokken is bij de films en hun vertoningen. Dat is wat het festival in mijn ogen speciaal maakt."

Lees ook de recensie van Dos Disparos en het achtergrondartikel over Martín Rejtman en de Argentijnse cinema.