in Events & Festivals
Dit jaar zal Kaj van Zoelen wederom verslag doen van het IFFR. Hij zal tientallen films aan zijn kritische oordeel onderwerpen. In onderstaand overzicht zal de komende dagen worden bijgehouden welke films hij heeft gezien en wat hij daarvan vond. Voor meer IFFR-artikelen, zie de speciale IFFR-pagina
Labour of Love (Aditya Vikram Sengupta, India, 2014)
Simpele, sfeervolle slow cinema zonder dialoog over een echtpaar dat elkaar door hun werkschema's slechts één minuut per dag ziet of spreekt. Met geweldig geluidsdesign en vol prachtige beelden van kleine details, vooral de kleine dingen die zij voor elkaar doen in afwezigheid van de ander om toch hun liefde te communiceren.
[rating_small 5]
Jauja (Lisandro Alonso, Argentinië/Denemarken/Nederland, 2014)
Surrealistisch meesterwerk van Alonso, met Viggo Mortensen als Deense cowboy die verloren raakt op de steppes van negentiende eeuws Patagonië.
[rating_small 4.5]
Girlhood (Céline Sciamma, Frankrijk, 2014)
Shine bright like a diamond. Fantastisch coming of agedrama, een hoogtepunt van het festival en het filmjaar 2015.
[rating_small 4.5]
Belluscone. Una storia siciliana (Franco Maresco, Italië, 2014)
Interessant spel met realiteit en fictie in hilarische doch schrijnende docu die duidelijk maakt dat de Omerta op Sicilië nog altijd wet is.
[rating_small 4]
The Golden Era (Ann Hui, China/Hongkong, 2014)
Met deze biopic over de Chinese schrijfster Xiao Hong schetst Ann Hui een portret van armoede, honger en moeilijke levensomstandigheden.
[rating_small 4]
Life Itself (Steve James, Verenigde Staten, 2014)
Bij vlagen ontroerende en inspirerende docu over criticus Roger Ebert, van de maker van Hoop Dreams.
[rating_small 4]
Eden (Mia Hansen-Løve, Frankrijk, 2014)
Ietwat teleurstellend drama van Hansen-Løve over een DJ die in twintig jaar nooit volwassen wordt. Wel leuke scènes met Daft Punk.
[rating_small 3.5]
Le meraviglie (Alice Rohrwacher, Italië/Zwitserland/Duitsland, 2014)
Mooie momenten in een verder niet heel bijzonder coming of agedrama, dat daardoor net de middenmoot ontstijgt.
[rating_small 3.5]
Speed Walking (Niels Arden Oplev, Denemarken, 2014)
Bevat mooie momenten, maar onder Oplevs vlakke regie stijgt de film als geheel niet boven de middelmaat uit.
[rating_small 3]
Turist (Ruben Östlund, Zweden/Frankrijk/Noorwegen, 2014)
Ruben Östlund heeft weer een punt te maken, en daar een film omheen geconstrueerd. Mooi gemaakt maar geforceerd, artificieel en daardoor vermoeiend drama.
[rating_small 3]
The Boys from Fengkuei (Hou Hsiao-Hsien, Taiwan, 1983)
Fijn vroeg drama van Hou, waarin vier jongens uit een vissersdorp in de grote stad volwassen worden. Af en toe verrassend grappig.
[rating_small 4]
La La La at Rock Bottom (Yamashita Nobuhiro, Japan, 2015)
Eigenlijk te conventioneel en cliché, maar toch aangename komedie over een zingende gangster met amnesia, met gratis concert van de hoofdrolspeler na de film.
[rating_small 3.5]
The Sandwich Man (Hou Hsiao-Hsien/Wan Jen/Zen Zhuang Xiang, Taiwan, 1983)
Mooie portmanteaufilm bestaande uit drie afwisselend ontroerende en grappige korte films, gebaseerd op verhalen van Huang Chan-Ming.
[rating_small 4]
Internationale (Alexander Shein, Rusland, 1971)
Experimentele Sovjet-propaganda die de geschiedenis van het communisme en haar vijanden op cru doch opzwepende wijze weergeeft. Tegelijk leuk en weerzinwekkend.
[rating_small 3]
Today (Esfir Shub, Rusland, 1929)
Avant-garde propaganda in de Montage stijl. Fascinerend beeld van tijd en ideologie, met goed passende live begeleiding door Kevin Toma. De wereldwijde arbeidersrevolutie kan op elk moment uitbreken!
[rating_small 3.5]
Gentle (Le-Van Kiet, Vietnam/Verenigde Staten, 2014)
Mooi gefilmde, moderne Vietnamese verfilming van het Dostojevski's De zachtmoedige, die misschien net iets teveel openlaat aan motivatie van de personages.
[rating_small 3.5]
A Midsummer's Fantasia (Jang Kun-Jae, Zuid Korea/Japan, 2014)
Leuke dialogen, narratieve spelletjes en drinkgelag dat aan de films van Hong Sang-Soo, maar net niet zo goed als zijn werk.
[rating_small 3.5]
A Girl Walks Home Alone At Night (Ana Lily Amirpour, Verenigde Staten, 2014)
Stijlvolle Iraans-Amerikaanse vampierfilm met western elementen en sfeervolle muziek. Jonge vrouw in hadjib jaagt op drugdealers met haar tanden. Inclusief mooie, haast woordeloze romance.
[rating_small 4]
Dos Disparos (Martín Rejtman, Argentinië/Chili/Duitsland/Nederland, 2014)
De nieuwe komedie van Rejtman over doelloze levens is droger dan ooit tevoren, maar toch ook net iets minder leuk.
[rating 3.5]
Métamorphoses (Christophe Honoré, Frankrijk, 2014)
Mooi gefilmde vrije vertaling van Ovidius naar hedendaags Frankrijk, met verrassend veel naakt en geweld. Magisch en humoristisch.
[rating_small 4]
Om Dar-B-Dar (Kamal Swaroop, India, 1988)
Surrealistische avant-garde komedie, bij vlagen hilarische ondanks dat na een tijdje bij mij de culturele en religieuze kennis ontbreekt om nog te begrijpen waar de film over gaat
[rating_small 3.5]
Tokyo Tribe (Sono Sion, Japan, 2014)
The Warriors, maar dan met Japanse, voortdurend rappende bendes in nog maffer outfits. Duurt te lang met teveel grappig bedoeld nihilistisch geweld om de hele lengte leuk te blijven.
[rating_small 3.5]
Loin des hommes (David Oelhoffen, Frankrijk, 2014)
Sterke verfilming van een kort verhaal van Albert Camus, ondanks dat het allegorische daarvan nogal letterlijk is gemaakt en het existentiële aspect enigszins verloren gaat. Mooie woeste berglandschappen en een boeiend historisch portret van Algerije anno 1954.
[rating_small 3.5]
Timbuktu (Abderrahmane Sissako, Frankrijk/Mauritanië, 2014)
Nog een film met mooie Afrikaanse landschappen, en mensen. Die in Mali gebukt gaan onder de tirannie van een voor hun vreemde Islamitische overheersing. Schrijnend doch redelijk subtiel.
[rating_small 4]
Titli (Kanu Behl, India, 2014)
Deze low-budget Indiase misdaadfilm is een indrukwekkende, ingehouden schreeuw van woede en frustratie richting het geweld en onderdrukking van de patriarchaat, dat zowel mannen als vrouwen schaadt.
[rating_small 4]
A Matter of Interpretation (Lee Kwang-Kuk, Zuid-Korea, 2014)
Fijne komedie in de stijl van Hong Sang-Soo, van een voormalig assistent van hem die zich kan meten met de meester. Dromen, drank en relatieproblemen met een heel klein beetje magisch realisme.
[rating_small 4]
Court (Chaitanya Tamhane, India, 2014)
Scherpe doch komische kritiek op de inefficiëntie van het Indiase rechtssysteem, waarin de absurditeit daarvan met prachtige lange takes wordt vastgelegd.
[rating_small 4.5]
Flowers of Taipei - Taiwan New Cinema (Chinlin Hsieh, Taiwan, 2014)
Boeiende documentaire die vooral de impact van de New Taiwan Cinema wereldwijd laat zien, door filmmakers en critici uit o.a. Japan, Thailand, Frankrijk en Argentinië het woord te geven in discussies.
[rating_small 3.5]
The End of an Age (Bruno Safadi & Ricardo Pretti, Brazilië, 2014)
Na Safadi's briljante Harmonica's Howl is dit derde deel in de Operation Sonia Silk trilogie een flinke teleurstelling. De prachtige beeldtaal is grotendeels ingeruild voor voice-overs die over de liefde praten, terwijl alle beelden van achter de schermen van de eerste twee films uit de trilogie zijn.
[rating_small 2]
As the Gods Will (Miike Takashi, Japan, 2014)
Krankzinnig op een manier die je van Miike kan verwachten, deze bizarre en soms hilarische komedie waarin scholieren dodelijke versies van kinderspelletjes moeten spelen om te overleven.
[rating_small 3.5]
Kuei-Mei, a Woman (Chang Yi, Taiwan, 1985)
Als Hou Hsiao-Hsien de Taiwanese Ozu is, dan is dit een Taiwanese versie van Mizoguchi, inclusief de titel. Minder melodramatisch misschien, maar even ontroerend.
[rating_small 4.5]
The Terrorizers (Edward Yang, Taiwan, 1986)
Wat is de invloed van de levens van vreemden op ons eigen, en die van onze eigen fantasieën en fictie? Een vroeg meesterwerk van Yang, erg fijn om daarvan een mooie 35mm kopie te kunnen zien.
[rating_small 9]
God Loves the Fighter (Damian Marcano, Trinidad en Tobago, 2013)
Leuke Caribische stijl met goede soundtrack, vooral de straatpoëet als verhalenverteller is een fijne vondst. Helaas is wat hij vertelt een vrij standaard gangster-en-prostituee verhaal.
[rating_small 3]
Magical Girl (Carlos Vermut, Spanje, 2014)
Het begint met een vader die zijn zieke dochter gelukkig wil maken, maar eindigt met mishandeling, mutilatie en moord. Te maf en toevallig om verontrustend te worden, te naar en vervelend om leuk te blijven.
[rating_small 1.5]
Cavalo Dinheiro (Pedro Costa, Portugal, 2014)
Ondanks dat ik moeite had met op de inhoud in te haken, is dit een zeer indrukwekkende film. Niet in de laatste plaats dankzij de bijzondere locaties en fantastische kadrering en belichting.
[rating_small 4]
Past Present (Saw Tiong Guan, Maleisië, 2013)
Mooie documentaire waarin Tsai Ming-Liang de kijker meeneemt naar de plek in Maleisië waar hij opgroeide, terwijl hij ondertussen zijn filosofie over film uiteenzet en hij op de set van Stray Dogs te zien is. Vijf kwartier is een goede lengte voor dit soort film.
[rating_small 4]
Kingdom of Dreams and Madness (Mami Sunada, Japan, 2014)
Deze docu over een filmmaker duurt echter net iets te lang, vooral omdat de focus vooral ligt op Miyazaki terwijl hij aan het werk is aan The Wind Rises, met daaromheen wat willekeurige scènes over het reilen en zeilen bij Studio Ghibli. Het nieuws dat deze de deuren voorlopig sluit kwam pas na het opnemen van deze docu.
[rating_small 3.5]
When Marnie Was There (Yonebayashi Hiromasa, Japan, 2014)
Daardoor is dit voorlopig, en mogelijk voor altijd, de laatste film van Studio Ghibli. Het einde van een tijdperk in de wereld van de animatiefilm. Een toepasselijke, fijne en ontroerende zwanenzang, die uiteraard weer heel fraai gemaakt is.
[rating_small 4]
Ook onze redacteur Jim Pedd is aanwezig op het IFFR. Hieronder kun je zijn ratings bekijken:
War Book (Tom Harper, 2014, VK)
Redelijke film waarin een groep Engelse overheidsfunctionarissen een oorlogsscenario naspeelt: wat als India en Pakistan in een kernoorlog verzeild raken? Neigt een beetje naar het meesterlijke 12 Angry Men, maar met iets minder sfeer en uitgewerkte spanning. Vooral jammer is het deel waarin gehint wordt naar achterliggende redenen achter het spel, waar vervolgens niks meer mee gedaan wordt.
[rating_small 3.5]
Amour Fou (Jessica Hausner, 2014, Oostenrijk)
Dichter Heinrich wil uit het leven stappen, maar wil dat niet in zn eentje doen. En dus is het zoeken naar de ware liefde, die hij denkt te vinden in de terminaal zieke Henriette. De film heeft zo zn momenten, maar weet door het (zo bedoelde) afstandelijke niet te overtuigen.
[rating_small 3]
As the Gods Will (Takashi Miike, 2014, Japan)
Hersenloos vermaak van de bovenste plank. Het totaal pretentie- en moraalloze Japanse antwoord op The Hunger Games is erg vermakelijk. Op sommige momenten lijkt het in deze film, die draait om een groep studenten die mee moeten spelen in gruwelijke spellen van de Goden, een live action anime.
[rating_small 3]
Turist (Ruben Östlund, Zweden/Frankrijk/Noorwegen, 2014)
Amusante film over een gezin op skivakantie, dat een lawine meemaakt. In plaats van zijn vrouw en kinderen te helpen, rent de vader des huizes weg, nadat hij zijn iPhone heeft gered. Het blijkt allemaal niet zo erg als gedacht, dus iedereen overleeft het. Maar de verhoudingen staan meteen onder druk: want waarom ren je weg, man! Erg amusante film met sterk dialoog.
[rating_small 4]
The Bull (Larissa Figueiredo, 2015, Brazilië)
Vreemde film over een meisje dat aankomt op een eiland voor de Braziliaanse kust. Ze dompelt zich onder in de plaatselijke cultuur. Leuk, maar er had wel iets van context bij gemogen, zodat je meer begrijpt en meekrijgt van wat je ziet.
[rating_small 2]
A Pigeon Sat On A Branch Reflecting On Existence (Roy Andersson, 2014, Noorwegen)
Laatste deel in Anderssons trilogie over het menselijk leven. Andersson biedt met deze film dezelfde amusante sketches die we van hem gewend zijn. En dat met op sommige momenten een tergend langzaam tempo. Soms iets te theatraal, maar verder een mooie afsluiter.
[rating_small 4]
Loin des Hommes (David Oelhoffen, Frankrijk, 2014)
Wat impliciet is, mag dat soms ook blijven. Oelhoffen maakt met Loin des Hommes een mooi portret dat ons de verhoudingen binnen Algerije van vlak na de oorlog toont, maar had best meer dingen open kunnen laten.
[rating_small 3]
The Dark Horse (James Napier Robertson, 2014, Nieuw-Zeeland)
Clichés zijn goed, moeten de makers van deze biopic gedacht hebben. Het gevolg is een film waarbij je precies weet wat er wanneer gaat gebeuren. Was men van de gebaande paden afgeweken, was dit vast een beter product geweest.
[rating_small 2.5]
The Tribe (Miroslav Slaboshpitsky, 2014, Oekraïne)
Eén van dé tips van het festival. Maar eigenlijk vooral nietszeggend. Omdat regisseur Slaboshpitsky er bewust voor gekozen heeft alle personages enkel in gebarentaal te laten communiceren en dat niet te ondertitelen, krijgen plotontwikkelingen iets ongeloofwaardigs. Ook was dialoog of enige ondertiteling welzeker nodig, omdat sommige personages zo'n grote ontwikkeling doormaken. En daar komt nog bij dat de film ook nog repetitief is. Na drie keer weten we ook wel dat de meisjes in de prostitutie zitten.
[rating_small 2]
Phoenix (Christian Petzold, 2014, Duitsland)
Weinig geloofwaardige film waarin Nelly terugkeert uit een concentratiekamp, maar niet herkend wordt door haar man. Hij stelt voor dat ze zich voor kan doen als zijn - volgens hem - overleden echtgenote en zo kunnen ze aan haar geld komen. Ze speelt het spelletje mee, maar het geheel komt erg ongeloofwaardig over. Wel speelt Nina Hoss, de muze van Petzold, werkelijk schitterend en dat maakt veel goed.
[rating_small 3.5]
Inherent Vice (Paul Thomas Anderson, 2014, Verenigde Staten)
Geweldige nieuwe film van Paul Thomas Anderson, wederom met Joaquin Phoenix in een hoofdrol. Ditmaal schittert Phoenix als de lamlendige Doc Sportello en dat levert een bijzondere film op. Inherent Vice is een bijzondere mix van humor en serieuze spanning en daardoor heb je even nodig om er helemaal in te komen. Al met al een mooi gemaakte en sterke film.
[rating_small 4]
Gluckauf (Remy van Heugten, 2015, Nederland)
De hemel in geprezen, maar dat lang niet waard. Na een redelijk sterk eerste half uur verzakt deze film in clichés en vergezochte plotwendingen. Daar komt nog eens bij dat de acteurs soms niet heel veel kunnen doen met het matige dialoog.
[rating_small 2]
Atlantic (Jan-Willem van Ewijk, 2014, Marokko, Nederland)
Boordevol prachtige shots, deze tweede film van Jan-Willem van Ewijk. Ook het verhaal, dat een Marokkaanse man volgt, die in een wanhopige poging naar Europa te komen, besluit met zijn surfplank naar het continent te gaan. Helaas komt zijn motivatie niet altijd even goed uit de verf, maar afgezien daarvan is het een prima film,
[rating_small 3.5]
A Most Violent Year (J.C. Chandor, 2014, Verenigde Staten)
Sfeervolle film die de problematiek van een oliebaron in New York toont. In tegenstelling tot wat de titel belooft, hoef je geen film boordevol geweld te verwachten, maar juist eentje die erg ingetogen uit de bus komt. Misschien niet dé volgende gangsterfilm, maar desondanks erg onderhoudend.
[rating_small 3.5]
