Al bijna twintig jaar zijn de Tiger Awards de prijzen die de identiteit van het IFFR bepalen ten opzichte van andere festivals. In Rotterdam wordt niet slechts een verzameling goede, recente films vertoond of wordt de gevestigde orde van cineasten in het zonnetje gezet. Dat gebeurt hier ook, maar het uitgebreid vieren van nieuwe en veelal jonge filmmakers is wat het festival in Rotterdam uniek maakt. Het Bright Future programma bevat alleen eerste of tweede films van regisseurs, en de Hivos Tiger Awards Competitie bestaat elk jaar uit vijftien debuutfilms waarvan er drie het prijzengeld en de internationale erkenning krijgen die bij de Tiger horen.

Dit jaar zijn opnieuw vijftien films genomineerd, uit alle windstreken en werelddelen behalve Afrika. Twee derde is Europeaans, mogelijk beïnvloed door de focus op Europa elders in de programmering. Sommigen daarvan lijken veelbelovend, zoals het Braziliaanse Riocorrente. Toch is de vraag of deze prijs echt iets oplevert. Natuurlijk, voor de beginnende filmmakers is het voordeel duidelijk. Maar hoeveel van hen blijken later daadwerkelijk het talent te hebben om deze vroege beloning waar te maken? Als we naar de winnaars vanaf 1995 kijken, valt dat eigenlijk ontzettend mee. Van die achtenvijftig titels zijn er inmiddels alweer een heleboel in de vergetelheid geraakt.

Zij die wel meer in hun mars bleken te hebben, zijn op twee handen te tellen. Veruit de bekendste is uiteraard Christopher Nolan, die met The Following in 1999 debuteerde op Rotterdam en daarna met zijn Batmantrilogie wereldwijd succes had. Daar kunnen de inmiddels gerenommeerde Berliner Schule regisseuses Maria Speth en Pia Marais toch niet aan tippen. Of de Uruguyaanse filmmakers die indruk maakten met 25 Watts maar daar gelijk mij piekten. De Amerikaanse Kelly Reichardt won in 2006 met Old Joy en maakte sindsdien steeds mooiere films. Dit jaar draait haar vierde film Night Moves op het festival. In cinefiele cirkels is Hong Sang-soo echter misschien wel de meest geliefde Tiger winnaar.

In 1996 won hij de prijs voor The Day a Pig Fell Into the Well en sindsdien maakt hij met regelmaat films die bijna allemaal hun weg naar Rotterdam vinden. Eerst nog eens in de twee jaar, toen éénmaal per jaar en sinds 2009 maakt Hong er minstens twee per jaar. Door de jaren heen ontwikkelde hij zich als onvervalste auteur. Hong maakt existentiële romantische komedies over de moeilijkheid of zelfs onmogelijkheid voor mensen om goed te communiceren of een werkelijke connectie te maken. In tegenstelling tot vele andere regisseurs (denk bijvoorbeeld aan het werk van Antonioni) ziet Hong daar niet de verdoemenis van de mensheid in maar reden om nog eens een drankje te pakken, samen te lachen en elkaar onze imperfecties te vergeven.

Our Sunhi is wat dat betreft ook weer een typische, fijne Hong. Maakte hij eerst nog films over mannen die vrouwen proberen te versieren, de laatste jaren is die focus verplaatst naar vrouwen die omgaan met avances van verschillende mannen. Nog altijd zijn de personages professors, regisseurs en studentes op de filmschool. De structuur bestaat weer uit drie delen, maar waar dat de afgelopen tijd soms erg letterlijk drie aparte stukken opleverde is dit wel één doorlopend verhaal, waarin drie mannen Sunhi opnieuw leren kennen en verliefd op haar worden.

De herhalingen van gesprekken zijn iets minder letterlijk en rigide dan in bijvoorbeeld The Day He Arrives, maar de parallellen tussen de conversaties van Sunhi met drie bewonderaars zijn weer niet van de lucht en het geheel is weer eens uiterst zorgvuldig in elkaar gezet en gefilmd (ondanks de schijnbaar losse stijl). Daar wordt uiteraard flink bij gedronken; het herhaaldelijk drankgelag in een kleine bar is een essentieel onderdeel van elke film van Hong. Met de drank vloeien ook zijn subtiele humor en soms de emotionele onthullingen van de personages, die ze anders onderdrukken. Kunnen we uiteindelijk nou echt van liefde spreken? Ach, kom, we nemen er nog eentje op.

[rating 4]

Kijk tijdens het festival op de speciale IFFR 2014 pagina voor meer verslaggeving.