Je kunt niet meer om hem heen. Michael Fassbender is de acteur van dit moment. De Ierse Duitser speelde in 2011 hoofdrollen in zeer uiteenlopende films als X-Men: First Class en Jane Eyre en ook dit jaar zal hij weer veelvuldig in de bioscopen te zien zijn, onder meer in blockbuster Prometheus. Op het Filmfestival van Rotterdam draaien dit jaar twee films waarin Fassbender de hoofdrol speelt, Shame en A Dangerous Method. Twee prachtige films, waarbij Fassbender vooral in Shame een verpletterende indruk achterlaat.
Shame is een film van Steve McQueen, de regisseur met wie Fassbender eerder al samenwerkte in het indrukwekkende Hunger. Die film was de internationale doorbraak voor Fassbender. De tweede samenwerking tussen hen gaat over Brandon, een succesvolle yup in New York met een seksverslaving. Hij heeft seks nodig, altijd en overal. Hij struint avonden achter elkaar pornosites af, bestelt prostituees en probeert vrouwen op te pikken in de kroeg, wat hem geregeld lukt.
Brandon lijkt alles goed voor elkaar te hebben, maar McQueen maakt al snel duidelijk hoe zijn leven echt is. Brandon voelt niks meer. Zijn leven is leeg, ondanks de vele vrouwen met wie hij het bed deelt. Dat wordt mooi benadrukt door goed gebruik te maken van New York als locatie, de stad waarin je zo makkelijk kunt verdwalen en het perfecte decor is voor een film over eenzaamheid.
Al snel maakt in de film de zus van Brandon, Sissi (Carey Mulligan) haar intrede en dat heeft ingrijpende gevolgen voor het leven van Brendan. Door haar begint Brandon te beseffen dat hij op deze manier niet verder kan leven, hoe moeilijk dat ook voor hem is. De mooiste scene in de film is het moment dat Sissi op hartverscheurende wijze New York, New York van Frank Sinatra zingt. We zien een traan in de ooghoeken van Brandon. Het is de enige keer dat hij door iemand wordt geraakt, en daarmee ook het emotionele hart van deze film.
Shame is misschien wel de beste film van dit Filmfestival. Fassbender is fantastisch in de hoofdrol en had de Oscarnominatie die hij niet kreeg, wel verdiend. Maar het is ook de regie van Steve McQueen die je voortdurend geboeid houdt. De film is toegankelijker dan het soms iets te compromisloze Hunger en vooral door het optreden van Carey Mulligan ook emotioneler. In alle opzichten een stap vooruit ten opzichte van zijn regiedebuut, en daarmee zonder enige twijfel een meesterwerk.
[rating 5]
A Dangerous Method is een heel andere film, maar wel weer een waarin seks een belangrijke rol speelt. De film gaat namelijk over de strijd tussen psychiaters Carl Jung (Fassbender) en Sigmund Freud (Viggo Mortensen) in de begindagen van de psychoanalyse. Freud, de geestelijk vader van de psychoanalyse, was van mening dat al het menselijk gedrag teruggevoerd kon worden op de seksuele identiteit. In de film van regisseur David Cronenberg voeren de twee psychiaters een debat naar aanleiding van de patiënte van Jung Sabine Spielrein (Keira Knightley), die wordt onderworpen aan de behandeling van Jung. Hij praat met zijn patiënten in plaats van ze met medicijnen vol te stoppen, een revolutie in de het begin van de 20e eeuw, de periode waarin de film zich afspeelt.
Het probleem van A Dangerous Method is dat de film soms net te veel op een toneelstuk lijkt, ondanks de fraaie natuurbeelden. Het is een film die te sterk wordt gedreven door de dialogen van Christopher Hampton en daarmee bij vlagen ook te wetenschappelijk en filosofisch wordt. Dat neemt echter niet weg dat er buitengewoon sterk wordt geacteerd door de drie hoofdrolspelers en dat de film zich prettig laat bekijken. En het debat rondom psychoanalyse, een therapeutische vorm die altijd controversieel is gebleven, wordt op mooie wijze inzichtelijk gemaakt. Maar meer dan een tussendoortje in het werk van Cronenberg is A Dangerous Method toch echt niet.
[rating 3.5]
