James Wan werd in 2004 in één klap beroemd met Saw, een film die hij samen met Leigh Whannell bedacht. Het low-budgetproject groeide uit tot een succesvolle franchise met meerdere sequels. Toch had Wan nooit verwacht dat deze film hem zou achtervolgen in zijn carrière.

Wan en Whannell zagen Saw als een misdaadthriller in de stijl van Se7en, niet als een horrorfilm. Toch werd de film in Hollywood als horror verkocht, tot hun verbazing. Met een bescheiden budget van $1 miljoen wist de film ruim $100 miljoen op te leveren, een ongekend succes.

Horrorpad
Dat succes leidde tot een reeks vervolgen, maar Wan had daar niets meer mee te maken. De sequels werden steeds explicieter, met extreme martelscènes die de franchise het label 'torture porn' bezorgden. Dit stoorde Wan enorm, omdat hij zich helemaal niet in dat genre herkende.

Jarenlang werd Wan vooral geassocieerd met gruwelijke horror, ondanks zijn diverse projecten. "Ik regisseerde maar één Saw-film, maar iedereen dacht dat ik alle vervolgen had gemaakt," vertelde hij gefrustreerd. Hij besloot daarom wél de regie te behouden over Insidious: Chapter 2.

Andere projecten
Met films als The Conjuring en Insidious bewees hij dat horror ook zonder buitensporig geweld effectief kan zijn. Deze films werden succesvolle franchises en brachten samen miljarden op. Hiermee wist hij zijn naam los te koppelen van de brute Saw-films.


Wan liet zijn veelzijdigheid zien door ook actiefilms te regisseren, zoals Fast & Furious 7 en Aquaman. Daarmee bewees hij definitief dat hij niet alleen een horrormaestro is. Toch blijft Saw de film die hem op de kaart zette, of hij dat nu leuk vindt of niet.

Ambivalent
Zelf noemt Wan Saw een tweesnijdend zwaard. "Niet veel mensen kunnen zeggen dat hun eerste film zo'n grote franchise heeft voortgebracht," zegt hij. "Maar het zorgde er ook voor dat veel mensen mijn andere films niet eens een kans gaven."