Filmtotaal Recensie
Regie: James Wan | Cast: Jason Momoa (Arthur), Amber Heard (Mera), Willem Dafoe (Vulko), Patrick Wilson (King Orm), Nicole Kidman (Atlanna), Dolph Lundgren (King Nereus), Yahya Abdul-Mateen II (Manta), Temuera Morrison (Tom Curry), Ludi Lin (Captain Murk), Michael Beach (Jesse), Randall Park (Dr. Stephen Shin), Graham McTavish (King Atlan), e.a. | Speelduur: 143 minuten | Jaar: 2018
Het is wonderbaarlijk hoe een superheldenfilm opfleurt wanneer de regisseur met rust gelaten wordt. Een Dawn of Justice of Age of Ultron bezwijkt al gauw onder franchiseambities, terwijl een losse film als Wonder Woman of Black Panther iedereen verrast met originaliteit. Het zijn dan ook vaak de underdogs in de superheldenwereld die meer vrijheid, kleur en creativiteit gegund worden. Voor Aquaman geldt dat nog wel het meest, en hij krijgt een overweldigende eerste film, in zowel goede als slechte zin.
Aquaman is een draak van een film om te analyseren, want James Wan maakt veelal dezelfde fouten als andere regisseurs. De film is te lang, de verhaalvertelling is onduidelijk, personages zijn redelijk eendimensionaal en er zijn meer plotholes dan sterke acteerprestaties. Toch wandel je glimlachend de bioscoopzaal uit, want Aquaman heeft ontzettend veel charme. Afgezaagde kwalificaties zoals 'hersenloos vermaak' of 'ultieme popcornfilm' doen de film geen recht, want vaak zijn dat saaie films die weliswaar een verleidelijke aanval op je zintuigen doen, maar binnen no-time uit je geheugen zijn verdwenen. Ook Aquaman is puur 'eye candy', maar er is een belangrijk verschil: hij is nooit saai, nooit serieus en hij omarmt de absurditeit van Aquaman. Het is True Lies of Indiana Jones, met geweldig mooie beelden, fantastisch gefilmde actie en vele momenten waarop je hersens een 'wow'-prikkel genereren.
