[header]De eerste dag zit er op, de eerste films gekeken, de eerste persconferenties bezocht en de sfeer is inmiddels al flink opgesnoven. Dat is overigens ook niet lastig in deze stad. Waar het filmfestival van Karlovy Vary zich in de eerste plaats onderscheid van alle anderen is namelijk de setting.[/header]De eerste dag zit er op, de eerste films gekeken, de eerste persconferenties bezocht en de sfeer is inmiddels al flink opgesnoven. Dat is overigens ook niet lastig in deze stad. Waar het filmfestival van Karlovy Vary zich in de eerste plaats onderscheidt van alle anderen is namelijk de setting. De stad is een hypereuropees, historisch kuuroord, gelegen in een vallei met eromheen prachtige bossen. Al honderden jaren lang wordt de stad bezocht door rijke toeristen die zich vanuit de verre omgeving vergapen aan de wat protserige architectuur en natuurlijk aan elkaar. Het is hier een zien en gezien worden. De meeste gasten komen dan wel voor de spa's, het heilzame water en het Tsjechische bier, maar elkaar de ogen uitsteken met je sjiekste -vaak goud & glitter- outfit is met name in de avonduren geen uitzondering.
Alhoewel de eerste screenings op de openingsdag van het festival al rond het middaguur begonnen in de dikwijls zeer fraaie zalen met namen als Kongresový Sál, Divadlo Husovka en Lázně III ging deze 43ste editie pas om 19:00 echt van start met de aankomst van acteur Robert De Niro voor het hotel Thermal, dat het hart van dit festival vormt. Op een knalgroene loper stonden twee beroemde Tsjechische televisiepersoonlijkheden de aankomstceremonie aan elkaar te babbelen tot groot genoegen van de honderden mensen achter de hekken. Behalve hoofdgast De Niro, die even later de openingsfilm What Just Happened aankondigde, waren vele prominenten te gast, waaronder de Tsjechische minister van cultuur, regisseur Ivan Passer en juryleden van de competitie, onder wie Johanna ter Steege (zie foto).
De knalgroene loper is trouwens niet het enige eigenzinnige element van dit festival. Zo kwam de openingsfilm bijvoorbeeld een dik uur te laat aan in de projectiekamer van de grote zaal van hotel Thermal, waardoor de hele zaal vol black ties en cocktailjurken een uur langer geëntertained moest worden voor de film kon beginnen. Een ander bizar aspect zijn de beginstukjes voor iedere film. De organisatie heeft namelijk beroemde oud-winnaars van de Crystal Globe gevraagd om te figureren in korte filmpjes waarin ze het beeldje van de vrouw met een bol op een nog al typische manier (mis)bruiken. Zo krijgt regisseur Milos Forman van zijn verpleegster een tiental pillen zonder water, en na wat gemok slaat Forman met zijn Crystal Globe zijn medicatiepillen kapot om zo het gruis zonder water op te eten. En acteur Harvey Keitel zit in een bar met een zere voet, omdat iemand zijn Crystal Globe op zijn teen heeft laten vallen.
Mijn eerste festivalfilm was Revanche van de Oostenrijkse regisseur Götz Spielmann over kruimeldief Alex wiens vriendin per ongeluk wordt vermoord na een bankoverval. Het lot wil dat de vrouw van de politieagent die het fatale schot loste verliefd wordt op Alex zonder te weten wie hij is. Terwijl hij alleen maar wraak wil, ziet Alex langzaam in dat de wereld misschien wat gecompliceerder in elkaar steekt dan hij dacht. Een goed geacteerd drama over volwassenen die volwassener worden. Een prachtige openingsfilm, die in mijn geval helaas werd opgevolgd door A Song of Good van Píseň O Dobru over een vervelende jongen die tijdens een inbreekactie de buurvrouw verkracht en haar televisie steelt, maar tot inkeer komt en breekt met zijn criminele leven. Uitzonderlijke rotfilm.
