In de meeste horrorfilms krijgen we te maken met een verschrikkelijke persoon (of monster) die de levens van de hoofdrolspelers behoorlijk lastig maakt. Toch gaat het er soms ook anders aan toe, en kunnen we zelfs sympathiseren met 'de villain'. Met de onderstaande titel is dat ook het geval.

Het gaat hier over de horrorfilm Carrie, die gebaseerd is op het gelijknamige boek van Stephen King. De wereldberoemde schrijver heeft al heel wat griezelverhalen geleverd en dat is hier niet anders, maar hoewel het personage van Carrie White vaak wordt gezien als een slechterik, verdient haar verhaal een empathische benadering.

Personage
De reden hiervoor? Carrie is een verlegen en sociaal ongemakkelijke tiener, die opgroeit in een streng religieus huishouden. Haar moeder, een fanatiek gelovige, helpt haar dochter ook niet bepaald.

Zij mishandelt en isoleert Carrie, door haar bijvoorbeeld in een kast op te sluiten en haar 'de taak' geeft te bidden voor verlossing. Dit helpt echter averechts, wat een diep psychologisch trauma bij haar veroorzaakt. Deze brute behandeling van Margaret toont al aan dat Carrie misschien meer een slachtoffer is dan een slechterik.

Meer
Helaas blijft het voor Carrie hier niet bij. Op school is zij ook het doelwit van wrede pesterijen. Zo drijven haar klasgenoten constant de spot met haar. In plaats van dat Carrie hulp krijgt, lachen mensen haar vaak uit en bespotten haar.


Deze voortdurende pesterijen isoleren haar verder en versterken haar gevoelens van angst en hulpeloosheid. Zelfs wanneer Carrie ontdekt dat ze telekinetische krachten heeft, maakt ze hier niet meteen gebruik van, maar wanneer ze opnieuw het slachtoffer wordt van een pesterij op het schoolbal, draait ze door.

Climax
In haar woede maakt Carrie met haar krachten korte metten met bijna iedereen op het schoolbal. Een brute reactie, maar dit kan ook gezien worden als een tragische uitbarsting van de jarenlange onderdrukking en misbruik.


Hoewel haar acties dan misschien wel verwoestend zijn, zijn ze ook een schreeuw om hulp en erkenning van haar pijn. Haar uiteindelijke daad van destructie is geen bewijs van inherente slechtheid, maar van een gebroken persoon die ten einde raad is.

Ook interessant
Deze grote 'Black Panther'-schurk bleek uiteindelijk toch gelijk te hebben
Nog niet zo heel lang geleden kwam er nog een artikel langs op FilmTotaal over Ra's Al-Ghul, dat hij geen slechterik was maar juist gelijk heeft in de The Dark Knight-franchise. Als je erover nadenkt... [Lees verder]