in Featured
In 2014 kwam de horrorfilm Ouija uit, geregisseerd door Stiles White in zijn regiedebuut. Een vervolg maken op Ouija leek volstrekt zinloos, want de recensies voor Ouija waren vernietigend. Het gimmickachtige uitgangspunt van de film bood uiteindelijk weinig meer dan saaie, generieke horror met een paar geforceerde schrikeffecten en een zwakke schurk ter verfraaiing.
Gelukkig keerde de prequel Ouija: Origin of Evil uit 2016 het tij voor de filmreeks door van begin tot eind een griezelfeest te zijn. Regisseur Mike Flanagan, die de film ook schreef met Jeff Howard, maakte er een film van die beter was dan het origineel.
Verhaal
Elizabeth Reaser, Lulu Wilson, Annalise Basso en Henry Thomas spelen de hoofdrollen in Ouija: Origin of Evil. De film speelt zich af in 1967 in Los Angeles en volgt een jonge weduwe genaamd Alice Zander (Reaser ), die vanuit haar thuis als spiritueel medium werkt, vergezeld door haar dochters, de 15-jarige Lina (Basso) en de 9-jarige Doris (Wilson).
De familie is nog steeds van streek door de recente dood van Roger, Alice's man en de vader van haar kinderen Lina en Doris. Op aanraden van Lina voegt Alice een Ouija-bord toe aan haar sessies. Terwijl ze het bord uitprobeert, neemt ze onbewust contact op met een geest genaamd Marcus die Doris begint te bezitten.
Allergisch voor sequels
Hoewel de eerste film in de Ouija-serie een commercieel succes was, werd die kritisch minder goed ontvangen. Als gevolg hiervan wilde Jason Blum een film maken die aanzienlijk verschilde van het origineel. Dit sprak Flanagan aan, die in een interview verklaarde dat hij "allergisch is voor sequels". Blum liet Flanagan werken aan het soort horrorfilm dat hij wilde, een periodestuk dat zich richtte op familiedynamiek.
Vanaf het begin was er discussie over of de film überhaupt enige connecties moest hebben met het origineel, maar Flanagan zelf was hierop tegen en koos er in plaats daarvan voor om subtiele verwijzingen naar het origineel te maken om nieuwe kijkers te verwelkomen, terwijl hij ook fans van het origineel vermaakte.
Speciale filmtechnieken
Dit was een goede zit want Ouija: Origin of Evil was een groot succes en werd positief ontvangen door de critici, die het beter vonden dan zijn voorganger. De film nam de tijd om het publiek te laten investeren in de personages en liet de spanning oplopen om die vervolgens op slimme en angstaanjagende manieren los te laten. Ouija: Origin of Evil was een aangename verrassing voor iedereen die zijn voorganger kende en was een verfrissend verontrustende film die niet vertrouwde op standaard schrikeffecten maar in plaats daarvan het genre iets anders bood.
Flanagan gebruikte speciale filmtechnieken voor de film, die ervoor zorgden dat het nog beter was. Hij wilde de film maken alsof het in 1971 was gefilmd en gebruikte bijna alleen technologie die toen bestond. Enkele technieken die hij gebruikte zijn antieke lenzen, scèneovergangen en camerazooms in plaats van steadicams.
Kijken?
Wil je Ouija: Origin of Evil zien? Je kan de film bekijken op Netflix en je kan het ook huren en kopen op Pathé Thuis en Prime Video.
Gelukkig keerde de prequel Ouija: Origin of Evil uit 2016 het tij voor de filmreeks door van begin tot eind een griezelfeest te zijn. Regisseur Mike Flanagan, die de film ook schreef met Jeff Howard, maakte er een film van die beter was dan het origineel.
Verhaal
Elizabeth Reaser, Lulu Wilson, Annalise Basso en Henry Thomas spelen de hoofdrollen in Ouija: Origin of Evil. De film speelt zich af in 1967 in Los Angeles en volgt een jonge weduwe genaamd Alice Zander (Reaser ), die vanuit haar thuis als spiritueel medium werkt, vergezeld door haar dochters, de 15-jarige Lina (Basso) en de 9-jarige Doris (Wilson).
De familie is nog steeds van streek door de recente dood van Roger, Alice's man en de vader van haar kinderen Lina en Doris. Op aanraden van Lina voegt Alice een Ouija-bord toe aan haar sessies. Terwijl ze het bord uitprobeert, neemt ze onbewust contact op met een geest genaamd Marcus die Doris begint te bezitten.
Allergisch voor sequels
Hoewel de eerste film in de Ouija-serie een commercieel succes was, werd die kritisch minder goed ontvangen. Als gevolg hiervan wilde Jason Blum een film maken die aanzienlijk verschilde van het origineel. Dit sprak Flanagan aan, die in een interview verklaarde dat hij "allergisch is voor sequels". Blum liet Flanagan werken aan het soort horrorfilm dat hij wilde, een periodestuk dat zich richtte op familiedynamiek.
Vanaf het begin was er discussie over of de film überhaupt enige connecties moest hebben met het origineel, maar Flanagan zelf was hierop tegen en koos er in plaats daarvan voor om subtiele verwijzingen naar het origineel te maken om nieuwe kijkers te verwelkomen, terwijl hij ook fans van het origineel vermaakte.
Speciale filmtechnieken
Dit was een goede zit want Ouija: Origin of Evil was een groot succes en werd positief ontvangen door de critici, die het beter vonden dan zijn voorganger. De film nam de tijd om het publiek te laten investeren in de personages en liet de spanning oplopen om die vervolgens op slimme en angstaanjagende manieren los te laten. Ouija: Origin of Evil was een aangename verrassing voor iedereen die zijn voorganger kende en was een verfrissend verontrustende film die niet vertrouwde op standaard schrikeffecten maar in plaats daarvan het genre iets anders bood.
Flanagan gebruikte speciale filmtechnieken voor de film, die ervoor zorgden dat het nog beter was. Hij wilde de film maken alsof het in 1971 was gefilmd en gebruikte bijna alleen technologie die toen bestond. Enkele technieken die hij gebruikte zijn antieke lenzen, scèneovergangen en camerazooms in plaats van steadicams.
Kijken?
Wil je Ouija: Origin of Evil zien? Je kan de film bekijken op Netflix en je kan het ook huren en kopen op Pathé Thuis en Prime Video.
