in Featured
Bij de term 'fantasy' denken we vaak direct aan grote en vrij recente filmseries als The Lord of the Rings/The Hobbit, Narnia en Harry Potter. Deze films staan bekend om hun fantastische 'worldbuilding' en hadden stuk voor stuk megabudgetten om dit voor elkaar te boxen.
Toch was er in de jaren tachtig ook al een film die met een budget van maar 'slechts' 25 miljoen dollar ook een behoorlijk verbluffende wereld wist te creëeren: The Dark Crystal van Jim Henson (en Frank Oz), die we kennen als de geestelijke vader(s) van onder andere The Muppet Show en Sesame Street.
Verhaal
Een andere planeet, een andere tijd. Duizend jaar geleden werd het Donkere Kristal beschadigd door een van de Urskeks en begon een tijdperk van chaos. Nu is de tijd van de grote samenstand van de drie zonnen nabij. Als het kristal nu niet wordt genezen, zal de controle over de kwaadaardige Skekses voor altijd blijven bestaan.
Jen, de laatste van de Gelflings die bijna is uitgeroeid door monsters die worden gecontroleerd door de Skeksis, begint zijn gevaarlijke reis om de ontbrekende scherf van het kristal te vinden. Zal hij het kristal kunnen genezen en de orde op de planeet kunnen herstellen?
Succes?
De film werd bij uitgave in 1982 gemixt ontvangen. Velen vonden de film vrij 'duister' voor een Henson-film die iedereen natuurlijk kende van zijn altijd vrolijke handpoppen.
De film werd minder goed bezocht dan de producers hadden gehoopt, maar ontwikkelde door de jaren heen een grote cult-following en werd er op diverse manieren gepoogd om de wereld van The Dark Crystal uit te breiden. Dit gebeurde onder andere door de publicatie van een aantal (strip)boeken en vijf jaar geleden kwam er ook een prequel-serie uit op Netflix: The Dark Crystal: Age of Resistance.
Creatief hoogstandje
In een tijdperk waar CGI de leidraad is geworden bij het creëeren van het bovennatuurlijke is het lastig om je voor te stellen dat dit anno 1982 absoluut niet het geval was. Alle fantasiewezens werden tot leven gebracht door een groot team van poppenspelers en technici.
Eén ding is zeker: The Dark Crystal was zijn tijd ver vooruit.
Toch was er in de jaren tachtig ook al een film die met een budget van maar 'slechts' 25 miljoen dollar ook een behoorlijk verbluffende wereld wist te creëeren: The Dark Crystal van Jim Henson (en Frank Oz), die we kennen als de geestelijke vader(s) van onder andere The Muppet Show en Sesame Street.
Verhaal
Een andere planeet, een andere tijd. Duizend jaar geleden werd het Donkere Kristal beschadigd door een van de Urskeks en begon een tijdperk van chaos. Nu is de tijd van de grote samenstand van de drie zonnen nabij. Als het kristal nu niet wordt genezen, zal de controle over de kwaadaardige Skekses voor altijd blijven bestaan.
Jen, de laatste van de Gelflings die bijna is uitgeroeid door monsters die worden gecontroleerd door de Skeksis, begint zijn gevaarlijke reis om de ontbrekende scherf van het kristal te vinden. Zal hij het kristal kunnen genezen en de orde op de planeet kunnen herstellen?
Succes?
De film werd bij uitgave in 1982 gemixt ontvangen. Velen vonden de film vrij 'duister' voor een Henson-film die iedereen natuurlijk kende van zijn altijd vrolijke handpoppen.
De film werd minder goed bezocht dan de producers hadden gehoopt, maar ontwikkelde door de jaren heen een grote cult-following en werd er op diverse manieren gepoogd om de wereld van The Dark Crystal uit te breiden. Dit gebeurde onder andere door de publicatie van een aantal (strip)boeken en vijf jaar geleden kwam er ook een prequel-serie uit op Netflix: The Dark Crystal: Age of Resistance.
Creatief hoogstandje
In een tijdperk waar CGI de leidraad is geworden bij het creëeren van het bovennatuurlijke is het lastig om je voor te stellen dat dit anno 1982 absoluut niet het geval was. Alle fantasiewezens werden tot leven gebracht door een groot team van poppenspelers en technici.
Eén ding is zeker: The Dark Crystal was zijn tijd ver vooruit.
