in Featured
Vaak moet je om van een film te genieten even vergeten dat je naar een volledig in scène gezet verhaal zit te kijken: 'suspension of disbelief'. Sommige filmmakers daarentegen, zoals Mel Brooks bijvoorbeeld, maken er een spelletje van om je er juist heel erg bewust van te maken dat je naar volledig verzonnen nonsens zit te kijken.
Dit subgenre van komedie, de parodie, is zeer lastig om goed uit te voeren. Veel parodiefilms worden dan ook vaak heel erg slecht ontvangen, maar één van de uitzonderingen op deze regel was Brooks' één na laatste zelf geregisseerde film Robin Hood: Men in Tights uit 1993, waarin hij de draak steekt met de legendarische Britse volksheld.
Verhaal
Nadat hij nog maar net aan de dood is ontsnapt terwijl hij zich met King Richard aan de kruistochten waagde, keert de nobele Robin van Loxley terug naar Engeland. Nu het koninkrijk in wanorde is en is overgeleverd aan de genade van Prins John en zijn boze rechterhand, de Sheriff van Rottingham, moeten Robin, Little John en de Merry Men in maillots het heft in eigen handen nemen en het rijk van deze afschuwelijke mensen verlossen.
Terwijl de krachten van het kwaad, onder leiding van Don Giovanni, plannen smeden om Robin te vermoorden tijdens het publieksvriendelijke boogschietwedstrijd van het lentefestival, is ook de sierlijke Maid Marian op een uitdagende zoektocht naar vrijheid. Kan Robin Prins John een lesje leren, het land bevrijden én tegelijk de liefde vinden?
Easter eggs
Een gemiddelde kijker zal de film al vrij snel wegzetten als een flauwe B-film. Dit is, tot op zekere hoogte, zeer terecht.
Toch is het interessant en vooral leuk om te zien hoeveel filmreferenties de cinefiele Brooks in zijn eigen werk weet te steken. Voor de oplettende kijker zitten er in Robin Hood: Men in Tights knipogen naar onder andere Psycho, The Godfather en A Fistful of Dollars.
Grappen en grollen
De film zit bomvol met woordgrappen, visuele grappen en andere willekeurige onzin. Ook speelt Brooks volop met verhaalstructuren en dolt hij met plotholes.
Zo verliest de meesterlijke boogschutter Robin, tot zijn eigen schrik, een boogschiettoernooi. Hij twijfelt zo aan deze uitslag dat hij het script van de film nog er nog eens bij pakt en het blijkt dat hij een tweede kans krijgt. Echter wordt er nooit meer uitgelegd waarom precies.
Dit subgenre van komedie, de parodie, is zeer lastig om goed uit te voeren. Veel parodiefilms worden dan ook vaak heel erg slecht ontvangen, maar één van de uitzonderingen op deze regel was Brooks' één na laatste zelf geregisseerde film Robin Hood: Men in Tights uit 1993, waarin hij de draak steekt met de legendarische Britse volksheld.
Verhaal
Nadat hij nog maar net aan de dood is ontsnapt terwijl hij zich met King Richard aan de kruistochten waagde, keert de nobele Robin van Loxley terug naar Engeland. Nu het koninkrijk in wanorde is en is overgeleverd aan de genade van Prins John en zijn boze rechterhand, de Sheriff van Rottingham, moeten Robin, Little John en de Merry Men in maillots het heft in eigen handen nemen en het rijk van deze afschuwelijke mensen verlossen.
Terwijl de krachten van het kwaad, onder leiding van Don Giovanni, plannen smeden om Robin te vermoorden tijdens het publieksvriendelijke boogschietwedstrijd van het lentefestival, is ook de sierlijke Maid Marian op een uitdagende zoektocht naar vrijheid. Kan Robin Prins John een lesje leren, het land bevrijden én tegelijk de liefde vinden?
Easter eggs
Een gemiddelde kijker zal de film al vrij snel wegzetten als een flauwe B-film. Dit is, tot op zekere hoogte, zeer terecht.
Toch is het interessant en vooral leuk om te zien hoeveel filmreferenties de cinefiele Brooks in zijn eigen werk weet te steken. Voor de oplettende kijker zitten er in Robin Hood: Men in Tights knipogen naar onder andere Psycho, The Godfather en A Fistful of Dollars.
Grappen en grollen
De film zit bomvol met woordgrappen, visuele grappen en andere willekeurige onzin. Ook speelt Brooks volop met verhaalstructuren en dolt hij met plotholes.
Zo verliest de meesterlijke boogschutter Robin, tot zijn eigen schrik, een boogschiettoernooi. Hij twijfelt zo aan deze uitslag dat hij het script van de film nog er nog eens bij pakt en het blijkt dat hij een tweede kans krijgt. Echter wordt er nooit meer uitgelegd waarom precies.
