Heel wat oorlogsfilms werden gemaakt over de wereldoorlogen, maar vaak gaat het over de Duitsers of de Amerikanen die Europa bevrijden. The Burmese Harp daarentegen vertelt een heel ander verhaal dat zich heeft afgespeeld tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Geregisseerd door de Japanse regisseur Kon Ichikawa, speelt The Burmese Harp zich af tijdens de laatste dagen van de Birma-campagne en wat erna is gebeurd. De Birma-campagne was een reeks veldslagen in de Britse kolonie Birma. Het maakte deel uit van het Zuidoost-Aziatische gedeelte van de Tweede Wereldoorlog waar vooral geallieerden bij betrokken waren tegen de binnenvallende troepen van het Japanse rijk.

Muziek
Eén van de prominente thema's in de film is de verkenning van boeddhistische leerstellingen, waaraan het hoofdpersonage Mizushima zich toewijdt na de catastrofale gevolgen die het Japanse militarisme voor zijn volk met zich meebracht.

Ook muziek is een groot en belangrijk deel van de film. Er wordt vaak gezongen. Zo wordt muziek gebruikt om de eenheid tussen culturele groepen en vijanden te symboliseren. De groep komt er ook achter dat de oorlog voorbij is wanneer Mizushima Hanyo no yado speelt, waarbij de Britten meezingen met Home! Sweet Home!

Verhaal
In The Burmese Harp volgen we Mizushima (Shoji Yasui), een Japanse soldaat die meestrijdt in Birma tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij speelt vaak op zijn harp om de andere soldaten te vermaken. Wanneer de oorlog ten einde komt, vragen de Britten hem om de bergen in te gaan en een Japanse troep proberen te overtuigen zich over te geven.


Met slechts 30 minuten om hen te overtuigen, slaagt Mizushima er niet in - ze geven liever hun leven met eer op - en de Britten vallen aan. Diep getroffen door wat er is gebeurd, wordt hij een boeddhistische monnik en reist hij het platteland af om de resten van Japanse soldaten te begraven. Hij kan echter niet herenigd worden met zijn strijdmakkers die hem missen.

In kleur
The Burmese Harp is gebaseerd op het gelijknamige kinderboek geschreven door Michio Takeyama. Het oorspronkelijk verhaal is eigenlijk een sprookje, maar regisseur Ichikawa wou er een meer realistische film van maken en heeft het fantasiegedeelte er dus uit gelaten.


In 1985 heeft Ichikawa beslist om The Burmese Harp opnieuw te maken maar dit keer in kleur. Hiervoor heeft hij een volledige nieuwe cast gebruikt met onder meer Kiichi Nakai, K?ji Ishizaka en Nenji Kobayashi. Deze versie van de film werd nog succesvoller dan de originele versie en zou uiteindelijk de best verdienende Japanse film op dat moment worden. Het werd een groot financieel succes, zo groot dat het de grootsheid van de oorspronkelijke film overschaduwde.

Kijken?
Voor beide films moet je even speuren op webshops. Aangezien de films niet enorm bekend zijn, staat deze waarschijnlijk (nog) niet op streamers.