Fem benspænd, De

7,2 details

  • 90 Min
  • Documentaire
  • Denemarken
  • Zwitserland
  • België
  • Frankrijk
90 Min Denemarken

Lars von Trier ziet The Perfect Human (1967) als één van zijn kult films. Hij daagt Jørgen Leth, zijn regisseur uit om vijf remakes te maken van deze korte film. Voor elk project, eist hij nieuwe "obstructions" terwijl hij hem dwingt om terug te denken aan het originele verhaal en aan de personages van de oorspronkelijke film. Leth moet rekening houden met limieten, bevelen et andere zaken die verboden zijn.

Regie
Jørgen Leth
Cast
Anders Hove, Patrick Bauchau, Alexandra Vandernoot, Lars von Trier, Jacqueline Arenal, Charlotte Sieling, Claus Nissen, Majken Algren Nielsen, Jørgen Leth, Daniel Hernandez Rodriguez, Vivian Rosa, Marie Dejaer, Pascal Perez, Meschell Perez, Bent Christensen.
Release
07.11.2003

Filmtotaal Recensie

Regie: Jørgen Leth, Lars von Trier | Cast: Claus Nissen (‘de perfecte man’), Majken Algren (‘de perfecte vrouw’), Jørgen Leth (zichzelf/’de perfecte man’), Lars von Trier (zichelf), e.a.

Wanneer Steven Spielberg in een speelse bui is, draait hij tussen de bedrijven door vederlichte amuses als Catch Me If You Can of The Terminal. Lars von Trier in een speelse bui, da’s een iets andere zaak. The Five Obstructions is een even serieus als pervers spel dat Von Trier bedacht rond de film die hem ‘het meest verwant’ is: Det perfekten mennesken (‘The Perfect Human’) uit 1967, geregisseerd door zijn leermeester Jørgen Leth. Von Trier geeft Leth de opdracht om zijn meesterwerkje nog vijf keer opnieuw te maken, maar dan volgens belachelijke regels, die uiteraard zullen worden bepaald door Von Trier zelf. Aan het begin van het project zien we de twee mannen samen op de bank zitten, om het origineel eerst nog eens te bekijken. “Ik heb hem wel twintig keer gezien”, zegt Von Trier enthousiast tegen zijn oude vriend, om er even later sadistisch grijnzend aan toe te voegen: “Een pareltje dat we nu gaan vermorzelen.”

Von Trier windt geen doekjes om zijn bedoelingen: “Ik wil je banaliseren”, zegt hij droogjes tegen de laconieke Leth. Det perfekten mennesken is in Von Triers ogen een té perfecte film, een toonbeeld van beheerst kunstenaarschap en superieure afstandelijkheid. Die film, en de maker ervan, wil Von Trier door het slijk halen, door Leth te dwingen zichzelf bloot te geven en - onderworpen aan zijn kinderachtige regels – een baggerfilm te maken. Voor de eerste remake stuurt Von Trier zijn leermeester naar Cuba, met het verbod ook maar één shot te filmen dat langer duurt dan een halve seconde. We volgen Leth tijdens zijn poging om binnen Von Triers beperkingen nog iets fatsoenlijks af te leveren. “Dit wordt een spastische film”, zucht hij vertwijfeld, totdat hij beseft dat de ’12 frames’-regel een godsgeschenk is. Stralend stapt hij een tijd later weer bij Von Trier binnen. Die lacht als een boer met kiespijn: “Jij zou er verslagen uit moeten zien!”