Filmtotaal Recensie

Regie: Gus Van Sant | Cast: Michael Pitt (Blake), Lukas Haas (Luke), Asia Argento (Asia), Scott Green (Scott), e.a. | Speelduur: 97 min.

Last Days is het laatste deel van Gus Van Sant’s drieluik over, ja, wat eigenlijk? Alledrie de films zijn losjes gebaseerd op ware gebeurtenissen, in alledrie de films gaat er een hoofdpersonage dood en alledrie de films gaan over Van Sant’s grote liefde: lekkere jonge knullen. De andere twee films uit het drieluik waren Gerry en Elephant. De eerste was zelfs te snob voor het NRC, dat normaal geen enkele moeite heeft met drie uur durende films over verkouden schaapherders, de tweede was een bescheiden arthousehit, mogelijk dankzij boulimische schoolmeisjes en een schietpartij. Die ontbreken in Last Days, dat qua toegankelijkheid een beetje tussen de twee andere luiken inhangt.

Dat betekent echter niet dat Last Days een makkelijk wegkauwfilmpje is. Bereid je alvast voor op minutenlange shots van reflecterende autoruiten en pakweg evenveel dialoog als een Rembrandt. Althans, er is wel dialoog, maar die komt vooral neer op ‘hmf’, ‘mwè’ en ‘bwgh’. Dat krijg je als je een film maakt over de laatste dagen (of eigenlijk: uren) van een ‘rock ’n roll cliché’, zoals één van de personages in de film het zo mooi uitdrukt. Van Sant liet zich inspireren door Kurt Cobain, over wiens laatste dagen bar weinig bekend is. Dat komt mooi uit, want in Last Days gebeurt er ook bar weinig. De door drugs en drank tot mentaal skelet teruggebrachte adonis mompelt wat terwijl hij in een meertje pist. Het meest opwindende dat de gefictionaliseerde Kurt op zijn laatste dag doet is het maken van een bord pasta.

Lees verder