Filmtotaal Recensie

Regie: Gints Zilbalodis | Scenario: Matiss Kaza, Gints Zilbalodis | Speelduur: 84 minuten | Jaar: 2024

De Ark van Noach dobbert waarschijnlijk ergens rond en Jona zit veilig in de buik van de walvis in de parallelle versie van onze aarde die Flow presenteert. Het is een wereld van kattenbeelden, boomkruinen en bergtoppen die net boven het water uitsteken. Capibara's en ringstaartmaki's wonen hier op hetzelfde continent, de Leviathan leeft en sneeuwwitte secretarisvogels torenen hoog boven iedereen uit. Een kleine, zwarte kat chartert een zeilbootje, verzamelt een groepje lotgenoten om zich heen en maakt een reeks avonturen mee die de kijker aan het denken zet over wat het betekent om een mens te zijn.

Mensen en hun spraak zijn trouwens volledig afwezig in Flow, al zijn de tekenen van 'beschaving' wel zichtbaar. De kattenbeelden, ondergelopen steden, glazen bollen en andere artefacten duiden erop dat de dochters van Eva het land ooit bewoonden. Niet dat ze gemist worden. Na een korte proloog wordt al snel duidelijk dat de dieren de menselijke rollen even goed kunnen vervullen. Dit zijn antropomorfe wezens: ze zien eruit als honden en katten, maar hun interacties, gevoelens en mimiek zijn die van Kain, Abel, Midas en Machiavelli. Echo's van films zoals Watership Down, Animal Farm en The Lion King weerklinken.

Lees verder