Een verzameling vrouwen doorbreekt zeventig jaar zwijgen over hun ervaringen in Japanse vrouwenkampen in Nederlands-Indië.
In Als ik mijn ogen sluit vertellen vrouwen die de Japanse kampen hebben overleefd over hun ervaringen en hoe zij daar later in hun leven mee omgingen.
Regie: Pieter van Huystee | Scenario: Pieter van Huystee, Lenna Bartens | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2024
Na de Tweede Wereldoorlog was er weinig erkenning voor het leed dat de vrouwen en kinderen in de Jappenkampen was aangedaan. Dat is nog duidelijk merkbaar aan de manier waarop ze over hun verleden praten. "Wat is mijn verhaal nou waard?" vraagt een vrouw aan regisseur Van Huystee. De vrouwen hebben hun hele leven moeten zwijgen over hun verleden, met als gevolg dat hun herinnering haast is uitgewist. Als ze hun ogen sluiten, komen de verborgen gevoelens van verdriet en boosheid naar boven.
Pieter van Huystee stelt in zijn documentaire de vragen die hij zijn moeder nooit heeft durven stellen. Het levert aangrijpende verhalen op over de tijd van de vrouwen in de Jappenkampen. Zijn moeder en oma zijn overlevenden van kamp Tjideng, een Japans vrouwenkamp in het oude Nederlands-Indië. Archiefmateriaal van de oorlog is er nauwelijks, dus de ervaringsverhalen van de vrouwen zijn essentieel om een beeld te kunnen schetsen van die tijd. Als Ik Mijn Ogen Sluit maakt de geschiedenis sterk invoelbaar, aan de hand van indringende anekdotes, bewaard gebleven tekeningen uit de kampen en treffende animaties van de belevingswereld van de geïnterviewde vrouwen.
