De film bevat erg goede dialogen die krachtig worden geuit door de vier hoofdrolspelers.
Twee koppels hebben het moeilijk om zich met elkaars eigenheden te verzoenen. De situatie wordt nog veel ingewikkelder als de man van het ene stel een verhouding krijgt met de vrouw van het andere stel.
Regie: Mike Nichols | Cast: Natalie Portman (Alice), Jude Law (Daniel), Julia Roberts (Anna), Clive Owen (Larry) e.a.
Closer markeert de definitieve comeback van regisseur Mike Nichols en actrice Natalie Portman. Op haar twaalfde brak zij door met Léon, maar sindsdien heeft ze de daarmee gemaakte beloftes niet kunnen waarmaken; totdat ze recentelijk schitterde in Garden State, dat twee weken geleden in Nederland werd uitgebracht. Nu consolideert ze met haar rol in Closer, een rol die haar al een Oscarnominatie en een Golden Globe voor beste vrouwelijke bijrol opleverde, haar nieuwe status als kritisch bejubelde actrice. Nichols maakte in de jaren 60 nog films als Whos Afraid of Virginia Woolf?[/I] en [i]The Graduate, maar in de afgelopen decennia heeft hij die dat niveau niet meer bereikt. Recentelijk kwam hij echter met de kwalitatief hoogstaande miniserie Angels In America, waarin onder anderen Al Pacino en Meryl Streep meespeelden. Zijn nieuwste rolprent is eveneens een sterk drama, gebaseerd op een Engels toneelstuk met dezelfde naam.
Daniel en Alice ontmoeten elkaar dankzij een ongeluk en worden verliefd op elkaar. Later hebben zij een relatie en heeft hij een boek over haar geschreven. Dan ontmoet hij Anna en valt op slag voor haar, maar er gebeurt niets. Weer een jaar later ontmoet hij haar weer, en tegelijkertijd ontmoet Alice Annas vriend, Larry. Vanaf dat moment worden de relaties pas echt gecompliceerd, mede doordat er opnieuw onmiddellijk een sprong in de tijd wordt gemaakt naar een tijd waarin Larry en Anna getrouwd zijn, terwijl Daniel heel andere plannen heeft. De structuur van het verhaal is duidelijk direct uit het toneelstuk afkomstig. Telkens komen er slechts korte stukjes verhaal aan bod, waar veel verhaaltijd tussen zit. In bijna elke scène komen er maar twee personages voor die lange conversaties hebben, waardoor bijna elke scène meteen heel intiem en/of intens is.
