Filmtotaal Recensie
Regie: Levan Akin | Cast: Levan Gelbakhiani (Merab), Bachi Valishvili (Irakli), Ana Javakishvili (Mary), e.a. | Speelduur: 106 minuten | Jaar: 2019
Georgië is in trek de afgelopen jaren en niet alleen vanwege de grote diversiteit aan landschappen of het gunstige economische klimaat. Met name Tbilisi, de hoofdstad van de voormalige Sovjetrepubliek op de grens van Europa, is een toeristische trekpleister van formaat aan het worden. De plaatselijke rauwheid en de clubscene zorgen ervoor dat Tbilisi wordt gezien als één van de opvolgers van het bandeloos succesvolle Berlijn. De middeleeuwse stad aan de oevers van de Koera blijkt echter ook een heel andere zijde te hebben. Dat inspireerde regisseur Levan Akin tot het maken van deze Oscar-inzending.
Akin, een geboren Zweed met Georgische roots, zag een Pride-optocht in Tbilisi door duizenden religieuze conservatieven ruw worden verstoord. Naast de kerk en het geloof zijn volgens Akin de polyfonische zang en de traditionele Georgische dans de belangrijkste pijlers van een ongezond sterk gevoel van nationale trots. Zelf op jonge leeftijd al een actief Georgisch danser, voert de regisseur deze kunstvorm op als toonbeeld voor een in Georgië overheersend gevoel van saamhorigheid. Saamhorigheid waarin uitwassen, zoals homoseksualiteit, maar moeilijk een veilige plaats kunnen vinden. De hoofdpersoon in deze film, Merab, een getalenteerd danser, komt daarachter wanneer Irakli, een mannelijke mededanser, zijn hoofd op hol brengt. Beide jonge acteurs stralen in And Then We Danced en de chemie die de twee hebben past haast niet in de onwennige en onveilige situatie waarin hun liefde aan de oppervlakte komt.
