Regisseur Bregtje van der Haak laat het leven van drie ballingen van de draadloze wereld zien. Dat tont een ander perspectief dan al die mooie beelden in reclames van smartphones en slimme apparaten.
Regie: Bregtje van der Haak | Cast: Per Segerbäck (zichzelf), Asaka (zichzelf), Anouk (zichzelf) | Speelduur: 83 minuten | Jaar: 2018
Wat veel mensen doen voordat ze een film bekijken, is hun mobieltje uitzetten, of ze zetten deze ieder geval op vliegtuigmodus. Gelukkig, want niets is irritanter dan dat je uit je concentratie wordt gehaald door dingen die hoogstwaarschijnlijk onbelangrijk zijn. Ook getuigt het van een bepaald respect naar de makers toe. Pakweg anderhalf uur zonder overbodige afleiding naar een film kijken is toch het minste wat je kunt doen? Maar er is nóg een reden om je mobieltje uit te zetten, namelijk straling. Ubiquity toont wat we met het blote oog niet zien: de straling die onze elektronische en digitale omgevingen teweegbrengen. De film concentreert zich vooral op de fysieke gevolgen van straling die volgens sommigen kunnen resulteren in aanhoudende hoofdpijn, oorsuizen en evenwichtsverlies bijvoorbeeld. Na afloop van het confronterende Ubiquity bestaat de kans dat je je mobieltje nog een tijdje uit laat staan.
Er is nauwelijks een plek waar je kunt schuilen voor de elektromagnetische regen die neerslaat op zowat iedere plek op aarde. Straling is overal: rondom radio's, machines, huishoudelijke apparaten, routers, zendmasten, televisies en natuurlijk ook mobieltjes. Voor de hoofdpersonages in Ubiquity is leven in een technologisch tijdperk niet makkelijk, want zij lijden aan een extreme vorm van elektrohypersensitiviteit, een veronderstelde overgevoeligheid voor elektromagnetische straling. Zodra zij worden blootgesteld aan straling krijgen zij uiteenlopende fysieke klachten. Althans, zij twijfelen niet aan die causale relatie. Ubiquity vertelt hun verhaal en ervaringen, maar richt zich vooral op de manier hoe zij omgaan met hun EHS. Zo is een Nederlandse moeder op zoek naar een geschiktere woning waar zij in alle rust met haar gezin kan wonen, zonder de hoge hoeveelheid straling die momenteel in haar woonwijk meetbaar is. Daarnaast volgen we een Japanse jonge vrouw die in Tokio woont, het (symbolische) epicentrum van beelden, apparaten en hoogspanningskabels. Zij maakt zich hard om omwonenden bewust te maken van de onzichtbare straling en wil deze hoeveelheid terugdringen.
