Hoe het prachtigste van de natuur het slechtste in de mens naar boven kan halen...
Ulrich Seidl volgt rijke toeristen die op safari gaan om bedreigde dieren te doden. Sommigen zoeken naar trofeeën, anderen willen genieten van de jacht. Maar zelfs al doden ze elke keer weer een bedreigd dier, ze vinden altijd manieren om hun acties te rechtvaardigen.
Regie: Ulrich Seidl | Speelduur: 88 minuten | Jaar: 2016
Geregeld worden jagers aan de publieke schandpaal gehangen wanneer zij op social media breed glimlachend een kiekje delen van hun vangst. Zo ook de Amerikaanse tiener Aryanna Gourdin die trots poseerde met een giraffe die zij had doodgeschoten tijdens een reisje naar Afrika of tandarts Walter Palmer die Cecil, de bekendste leeuw van Zimbabwe, doorboorde met kogels tijdens zijn plezierjacht. In de documentaire Safari van de Oostenrijkse filmmaker Ulrich Seidl komen deze veel besproken foto's tot leven en leren we de achtergronden en beweegredenen kennen van deze plezierjagers. Een controversieel onderwerp; wie kan dit nou over zijn hart verkrijgen én waarom?
Seidl volgt in zijn documentaire een groep vermogende Europeaanse plezierjagers die op de Afrikaanse steppelandschappen op zoek zijn naar de kick en spanning van het doden van wild. Weer eens wat anders dan golf of hockey. Stille pasjes door het struikgewas, opperste concentratie, goed mikken en dan schieten. Raak. Een gnoe valt hopeloos dood neer. Met uiterste precisie wordt de buit gepositioneerd om er een trotse foto van te maken. De hoorns worden nog wat extra besprenkeld met water zodat ze mooi glanzen op de foto, de vacht nog een beetje bij gekamd en een steen onder de kop moet zorgen voor de juiste modelhouding bij het dode dier. Er wordt net zo veel tijd en aandacht aan besteed als een tiener aan het maken van een selfie.
