Filmtotaal Recensie

Regie: Jos de Putter | Speelduur: 72 minuten | Jaar: 2006

Van bepaalde muziek kun je blij worden en van andere juist opgefokt of verdrietig. Muziek kan vermaken, ontwrichten, helen en nog veel meer. Krachtig is het in ieder geval. Heddy Honigmann liet in haar documentaire Crazy Nederlandse blauwhelmen praten over de betekenis van muziek temidden van de verschrikkingen van oorlog en conflicten. Ze liet zien hoe een enkel nummer genoeg was om de soldaat even uit de mens te halen. Muziek als uitlaatklep en aangever van hoop en moed. Ook Jos de Putter neemt nu muziek als inspiratiebron voor zijn nieuwe documentaire. Hij verkoos Bob Dylan en onderzocht welke waarden zijn fans in de Verenigde Staten nu nog vinden in de nummers van de singer-songwriter die net 65 jaar is geworden.

De Putter opent How Many Roads met de beroemde beelden uit D.A. Pennebakers film Don’t Look Back waarin Dylan het nummer Subterranean Homesick Blues uit 1965 zingt: “Johnny's in the basement. Mixing up the medicine. I'm on the pavement. Thinking about the government.” Terwijl Dylan de vellen papier met de tekst stuk voor stuk uit zijn handen laat glijden, staat rechts achter hem beatdichter Allen Ginsberg wat te staan. De vellen vormen het symbolische uitgangspunt van deze documentaire die geen antwoorden geeft, maar vragen op wil roepen. Zijn de woorden die een hele generatie destijds als wijsheid aannam nog geldig? Welke betekenis wordt er nu gegeven aan de zinsneden van de inmiddels 65-jarige zanger? Welke invloed heeft 11 september 2001?

Lees verder