Pieter-Jan De Pue filmde zeven jaar lang in Afghanistan om de dromen van de jonge Afghanen en hun veerkracht weer te geven.
Een groep Afghaanse kinderen van de Kuchi bende, raapt oude Sovjet-mijnen en verkoopt de explosieven aan kinderen die werken in een lapis lazuli mijn. Als ze niet dromen van een tijd waarin de Amerikanen uit het land vertrekken, controleren ze de karavanen die de blauwe stenen door de bergen van Pamir smokkelen.
Regie: Pieter-Jan De Pue | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2016
Dat The Land of the Enlightened een passieproject is van Pieter-Jan De Pue is een understatement. De Belg deed er zeven jaar over om de film te maken en riskeerde zijn leven door tijdens de oorlog rond te reizen in Afghanistan. Was het deze inzet waard? Bij het Sundance Film Festival, waar de film in première ging, werd de prent in ieder geval goed onthaald.
De Pue volgde Afghaanse kinderen om te laten zien hoe zij de toekomst van het land voor zich zien. Een uiterst interessant onderwerp, omdat deze kant nauwelijks wordt belicht ondanks de enorme aandacht voor de toekomst van Afghanistan in de internationale media. In het eerste deel zien we etnische groepen die in de bergen wonen. In het tweede deel trok De Pue erop uit met Amerikaanse soldaten, die de strijd zijn aangegaan met de Taliban. In dit deel zien we hoe gevaarlijk het er is en op welke wijze het land wordt verwoest door de oorlog. Maar we zien ook hoe groot de verschillen zijn tussen wat er geacht wordt dat goed is voor een land, en wat de mensen die er wonen zelf willen.
