Filmtotaal Recensie
Regie: Raf Reyntjens | Cast: Gene Bervoets (Mario Donckers), Jeroen Perceval (Jim Donckers), Noortje Herlaar (Miranda), Cedric van den Abbeele (Sunny), Tania van der Sanden (Linda), e.a. Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2015
Recentelijk vierde de wereldgemeenschap het heugelijke feit dat Super Mario dertig jaar bestaat. De beroemdste loodgieter ter wereld is een begrip, ook bij onze zuiderburen. De Vlaamse buschauffeur in ruste Mario Donckers is bepaald geen held uit een computerspel. Hij heeft een aantal zaken flink verknald. Zo houdt hij te weinig rekening met zijn veel te lieve vrouw en is hij vervreemd geraakt van zijn zoon Jim. Ondanks zijn nukkige voorkomen en chagrijnige buien is Marios vrouw altijd achter hem blijven staan. In het geheim spreekt ze nog wel af met haar zoon en kleinzoon. Eigenlijk heeft Mario zijn chauffeurspet aan de wilgen gehangen, maar hij besluit tegen het advies van zijn vrouw in toch nog een laatste klus aan te nemen. Hij rijdt dit keer geen bejaarden naar zonnige oorden, maar brengt een stel hippies naar een festival in Kroatië. De Nederlandse Miranda, type moeilijk asymmetrisch kapsel en grote bek maar klein hartje, heeft Marios bedrijf Paradise Trips ingehuurd. De buschauffeur krijgt nog minder zin in een vakantie in Kroatië als blijkt dat Miranda de nieuwe vriendin is van zijn zoon Jim.
Het is een bekend plottrucje om tegengestelde werelden te laten samenkomen en tegenpolen tegenover elkaar op te stellen. De hippies hebben idealen en een open blik naar de wereld, terwijl de nurkse Mario zijn blik juist steeds meer verengd en zijn wereld verkleind heeft. Hij heeft heel wat te stellen met de alternatieve blowende en in zelfgemaakte kleding gehulde twintigers uit een commune. Hij wil dan ook zijn eigen regels heel duidelijk stellen. Mario heeft de touwtjes in handen als hij achter het stuur zit. Zo valt er niet te tornen aan zijn muziekkeuze, veelal bestaande uit onvervalste smartlappen. In zijn speelfilmdebuut Paradise Trips stelt de Vlaamse filmmaker Raf Reyntjens veel vertrouwen in het vet aanzetten van deze contrasten. Het helpt hem vrij geruisloos door de eerste helft, waarin de personages vorm krijgen en de onvermijdelijke conflicten worden gemarkeerd. Het duurt natuurlijk niet lang voor Mario oog in oog met Jim komt te staan. Elkaar vermijden lijkt aanvankelijk de beste remedie, maar dat kan uiteraard nooit lang goed gaan. De aanstaande pensionado kan het wel heel goed vinden met zijn nieuwe kleinzoon. Het jochie geniet een vrije opvoeding en houdt van het spelen van computerspelletjes. Zijn opa mag best even zijn spelcomputer lenen om beter te worden in het spelen van Super Mario.
